Şimdi ise artık psikoloji dayanak alınıyor, ve genç insana "seni biliyorum, hoşuna gitmeyecek", "seni tanıyorum, sana göre değil" deniyor. Böylece artık hiçbir deneyim yaşanamıyor. Hayal kırıklıklarından, hatalardan bir şeyler öğrenmek artık mümkün değil. Kişi, tanındığı öne sürülerek, ondan saptırıldığı için arzu bile yön belirleyici değil artık. Hata artık amaçta değil öznede. Hayat, insanın deneyiminin öncelenmesiyle bir anlamda otomatik olarak mekanikleşiyor. İnsanın kendisine "yanıldım, bunu beğenmedim, bu bana göre değilmiş" demesiyle, birilerinin ona "yanılacaksın, onu beğenmeyeceksin, sana göre olmayacak" demesi arasında fark var. Yaşamak ya da yaşamamak, fark burada. Kuşkusuz insan ilk durumda "zaman" kaybettiğini, diğerinde ise çok kesin olarak kazandığını düşünebilir. Ama "zaman" kaybetmeyi kabul etmeyerek öznel zamanı, bizi var kılan, kendi hayatımızı yaşadığımız duygusunu veren zamanı, başkalarının değil kendi zamanımızı kaybediyoruz.
Şiiri gördüğümde acil bir işim vardı, sonra bakarım diye kaydetmiştim, şimdi girdim baktım. Normalde ölçüsüz, vezinsiz şiirleri okumam bile ama bu şiirin girişi gerçekten harikulade olmuş. Son iki üç parçasını dürüst olmak gerekirse beğenmedim, zoraki ve zorlama buldum. Ama giriş ve orta kısmı ben yazmamış olduğum için çok üzüldüm diyebilirim :) Maşallah
Nedamet Dergisi
@venedamet
·27 Ekim 2023 21:10
"unutma,
elbet gelecektir,
dünyanın,
bir esintiyle tımar edildiği
ki hep gelmiştir,
o gün gel,
birlikte eselim Süheyla"
nedametdergisi.com/2023/10/27/suhe...
Olumluluk toplumunun genel yargısı Like/beğendim'dir. Facebook'un Dislike/Beğenmedim seçeneği sunmamaktaki kararlılığı anlamlıdır. Olumluluk toplumu, iletişimi sekteye uğratacağı için olumsuzluğun her türünden kaçınır. İletişimin değerinin tek ölçütü de enformasyon değiş-tokuşunun hacmi ve hızıdır. Hacminin büyümesi iletişimin ekonomik değerini de artırır. Olumsuz yargılar iletişimi olumsuz yönde etkiler. İletişim "Beğendim"in ardından "Beğenmedim"e kıyasla daha çabuk kurulacaktır.
Sayfa 23 - Metis
Aynanın önünde yüzümü seyrederek öylece durdum. Ben kimdim? Firdevs diye biriydim. Büyük yuvarlak burnumu babamdan, ince dudaklarımı annemden almıştım.
Tüm bedenimi mutsuzluk sardı. Burnumun büyüklüğünü de, dudaklarımın biçimini de beğenmedim. Babamın öldüğünü sanmıştım; gene de işte şu büyük, çirkin yuvarlak burunda yaşıyordu. Annem de ölmüştü, fakat bu ince dudaklı ağızda sürdürüyordu yaşamayı. Bense, yeni elbiselerim ve ayakkabılarımla hep aynı Firdevs'tim.
Sayfa 31 - Metis YayınlarıKitabı okudu
Kimsenin yaşantısını beğenmedim kendime uygun bir yaşantı da bulamadım.
Oğuz Atay