Bir pazar tezgahında parlayan bir domatessin. Evet, evet sen! Her gelenin eliyle yokladığı, içeriğin hakkında öngörülerde bulunduğu, renginden analizler yaptığı, biraz sıktığı, ezdiği, beğenmeyip sağa sola attığı, memnun edebilme noktasında fiyat analizi yaptığı, en sonunda da beğendim/beğenmedim sığlığında bir karara vardığı; yalnızca pazarcının ekonomisine ve satın alanın midesine katkı sağlayan tüm çıplaklığınla vitrine koyulmuş kırmızı bir metasın. Metafor tanıdık geldi mi?
İlgi obezliğinin sergileme ihtiyacı doğurduğu, var olma kaygısının bir podyum kültürü oluşturduğu bir dünyada; kanal değiştirir gibi fast food kıvamında insanlar, bilgiler ve haberler tüketmeye başladık.
Ölçüsüz bir tarifin, lezzetli bir kek olabileceğini düşündük. Olmadı ama yine de denemeye devam ettik. Her yaptığımız keki de yedik. Tükettikçe tükettik, yedikçe yedik, şiştikçe şiştik. Sonra ne mi oldu?
Hoş geldin: Zihin fesadı, duygu obezliği, bilgi ishali, ruh bulantısı…
Zihinsel bir endoskopi, çoğumuz için zorunlu olmadan kendi diyetimizi oluşturmak ve tüketim orucumuzu tutmak zorundayız.
Şeffaflığın, aşırılığın, obezliğin, çıplaklığın, ölçüsüzlüğün salt bir müstehcenlik olduğunu zihnimde natüralist çağrışımlar uyandırarak anlatan bir kitap oldu. Ölçülü bir kek, diyebilirim.
