Mara'nın Apollon'un gelini olarak seçilip tapınağa gönderilmesiyle başlıyor. Tüm geleceğini inanmadığı bir Tanrı'ya sunmaktan şansı yok. Her şeye hazır, onu çağırıyor ama gelen kişi Apollon değil de ikiz kardeşi Rae. Kehanet Tanrısı.
İçinde daha fazla mitolojik unsur olmasını isterdim açıkçası. Belki de yazar serinin ilk kitabı olduğu için bunu az tutmuş olabilir. Onun dışında Mara'nın korkusuz olması, korksa bile karşındakine belli etmemesi hoşuma gitti. Kehanet Tanrısı Rae'nin kehanetini almış olması benim için beklenmedikti.
Mara'nın kendini yanlış tanrıya sunmasında meğer ki Rae' nin de parmağı varmış. Bunu Rae başkasına anlatırken Mara duyup doğal olarak yanlış anlıyor ve Kirke'nin yanına gidiyor. Açık olmak gerekirse bende aynı onun gibi yapardım biraz fevriyim böyle konularda. Ama dinleyip öyle karar vermesi daha iyiydi. Ana karakterlerden ayrı Karr ı da sevdim ben.
Kurguda bazı şeyler de var ama bundan fazlası çok spoiye girdiği için anlatmayacağım. Ama şunu söylemek istiyorum Apollon'u sonradan sevmeye başlayacakmışız.
Dilara Özçelik
Sana anlatamadığım,
Anlayamadığım şeyler de var anne.
Kim bilir, belki bende senden öğrendim içimin fırtınalarını yüzümdeki gülümsemeyle ve dudağımdaki "iyiyim ben" yalanlarıyla kapatmayı.
Kim bilir, belki de sen anlıyorsun gözlerimdeki acıyı.
Ama ne senin sormaya dilin gidiyor, ne de benim anlatmaya cesaretim var.
Oysa uzanıp dizlerine,
"Yoruldum artık anne" diyerek ağlamayı ne de çok isterdim.
Ama sen beni yine de iyi bil anne.
Ne ben artık senin arkana saklanacak kadar küçüğüm,
Ne de sen beni o yorgun dizlerinde taşıyabilecek kadar güçlü.
Sebeb olacağım her gözyaşına kurban olurum ben.
Sen kendine iyi bak annem.
Ben toparlanmanın yolunu nasıl olsa bir şekilde bulurum...
Katilime Mektuplar
Çok isterdim seninle ikimiz için kavga edebilmeyi. Çok isterdim gerçek sebeplerin "biz" olmasını. Ama öyle değildi işte. Sen, beklediğin gelmedi diye, ben beklediğim ben değilim diye isyan ettim hep. Sonrası o bildik son işte. Tek suçum, suçlarını saklamaktı. Seninse yüreğimde bütün olmazlara bir sığınak vardı.
Oluruna bıraktım seni; olmazların bende kaldı.
Ne incelediğim yerden kopabildim ne de oraya sıkıca tutunabildim. Giden rolü biçilmişti ömrüme, gönderilen olduğumu hiç bilmeyeyim diye. üstü kapalı vedalar, içine teselli yerleştirilmiş uğurlama cümleleri. Hepsi zihnimde çakılı kaldı. En çok da şu sorunun cevabı merakıma asıldı; senden gidişim sana neyi getirdi? Ne kimse kimseyi yenebildi bu aşkta ne de beraber kalabildik yan yana. Gelecekten de pek umutlu değilim artık. adı gelecek olsa ne olur seninle gelmedikten sonra... Hayata tutunabilmek için birçok sebep bulunabilirdi belki... Belki "yeniden" diyerek başlanabilirdi yeni ve sensiz bir hayata. Üç-beş yıl sonra unutulurdu ama benim ayakta kalabilmek ve yaşamak için sebebe değil, sana ihtiyacım vardı.
Sayfa 11Kitabı okuyor
Ortak konumuz
Kitap hepimizi ilgilendiren bir konuda yazılmış. Bu konunun farkında olanlar da var olmayanlar da. Yazar buna "boşluk"adını vermiş. Sizler nasıl ifade edersiniz bilmiyorum. Bu kitabı okumadan önce ben de kendime hep şöyle derdim: İçimde bir boşluk var. Yani benim bu konuyu ifade edişim böyle. Kitaptaki ifadeye çok benzer. Karakterimiz Eylül ve onun kalbindeki boşluğu... O bu boşlukla neler yapacak bunu okuyoruz. Sadece Eylül'ün de değil çevresindeki kişilerin de kalbindeki boşlukları.. Eylül'ün tanıdığı biri olmak isterdim,belki benim boşluğuma da bir şeyler söylerdi.
Kitapta ayrıca Eylül ve Yavuz'un sohbetlerini çok beğendim. Parkta karşılaştığı Handan'la olan konuşmaları da aynı şekilde. Kitap karakterlerine imrendim. Bu gibi konularda sohbet edebilecek insanlara denk gelmek maalesef...
Kitabı sevdim. Bu konuda bir kitap yazdığı için 
Duygu Göker Şentürk'e teşekkür ederim.
Ve siz 
bidünyakitapgrubu'na
Yağmur
Çınar'da kalabalığın içinde yürüyordum. Burası Denizli'nin simgesi olan horozun olduğu il merkeziydi. Az ileride Özay Gönlüm üçlü baĝlamasıyla oturmuş bana "Çöz de al Mıstafali" çalıyor ve öyküsünü anlatıyor gibiydi. Bu düşüncelere dalmışken, sağdan soldan gelen araç sesleri ve bağırış çağırışlarla kendime geldim.
"Beni
•••
Bir nevi kendimi buldum. Ama çok geç buldum kendimi… Sonra seni buldum, ama seni de çok geç buldum. Çok önceleri tanışacaktık seninle. Ben hiçbir hata yapmadan, buraya hapsedilmeden önce.
….
Çok isterdim…
•••
Sayfa 240Kitabı okudu
