Her geçen gün oraya çıkan bu kadını tanımaya çalışıyorum. Ne ister? Ne sever? Onun yaşamı nasıl olmalı? O kadar bağlantımı kaybetmiştim ki kendimle, bu aymış kafamla, huzur, dinginlik ve hatta neşe hissederek kendimle vakit geçirmek büyük bir yenilik benim için. Yepyeni ve çok sağlam bir dost edindiğimi fark ediyorum. Birlikte vakit geçirmekten
Sayfa 251Kitabı okudu
Sonra "Bir enstrüman çalmayı o kadar isterdim ki. Çok şanslısın. Ben de öğrenmek isterim, ama artık biraz geç kaldım sanırım" dedi.
"Hâlâ çalabilirsiniz. Hiçbir zaman geç demeyin."
"Haklısın, hiçbir zaman geç dememeliyiz. Geç demek bir mazeret sadece.
Sayfa 146 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
gülümsemekten vazgeçtiğinde gözlerin hüzne kapılır, göz kapaklarına bilinçsiz bir yorgunluk çöker, yalnızlıktan kaynaklanan melankoliye işarettir bu. şimdi de bana bakamıyor gözlerin, daha fazla incelemeye gerek yok. alaycı bir bakışla aten yaptığım keşiflerin gerçekliğini inkar ediyor. ne duygusallığı ne üzüntüyü kabul ediyor. gururu ve içe kapanıklığı benim görüşümü onaylıyor. gözler bu işe yarıyor.
ağza gelince zaman zaman kahkahalar atmaktan hoşlanıyor. akıldan geçen her şeyi aktarmaya hazır. buna rağmen yürekte olup bitenlere sessiz kalmaya meyilli. hareketli ve esnek, asla yalnızlığın sonsuz sessizliğine sıkışıp kalmak istemiyor. çok fazla konuşması, sık sık gülümesi gereken, muhatabını insanca seven bir ağız. bu da uygundur.
.
.
sunulan bir bardak mutlulukta bir utanç tortusu ya da pişmanlığın tadı bulunsa da gençliğin ne çabuk solacağını ve çiçek açacağını biliyorum. ve ben fedakarlık, keder, bozulma istemiyorum; benim adlığım zevk bu değil. ben teşvik etmek istiyorum, bozmak değil; minnettarlık kazanmak istiyorum, kanlı gözyaşları dökmek değil; hayır hayır tuzlu su da istemiyorum. ben gülüşlerle, tatlı sözlerle, sevgiyle dolu mahsuller istiyorum. bu bana yeter. sanırım benzersiz bir hezeyan içindeyim. bu anı sonsuza dek uzatabilmeyi isterdim ama yapamam. şimdiye kadar kendimi kontrol edebildim. bunu yapabileceğime dair kendime söz verdim ama bundan fazlasını yapamıyorum. kalk miss eyre. beni yalnız bırak. oyun bitti.
Bana hiç şiir yazmadın diyordu
Aşk kağıda yazılmıyor demişti üstadımız..
Ben de; Aşka şiir de yazılmıyor.. diyeyim..
Öyle tutulacak bir yanı olmayan bir özlem ve hayata gözlerini kapatmış ölülerin hayatındaki acıları ve buhranları gibiyim..
Bütün şiirlerimi ve yazılarımı soyadınla yazıyorum..
Bir ömür severek taşırım; sana ait olan herşeyi severek..
Sen deli dersin.. Haklısın.. Hayatımda ilk defa aptal oldum..
Ne yaptığımı bilmez oldum.. Seni kaybetmek korkusundan o şen şakrak konuşan adamın dilleri lâl oldu..
Aptallaştım durdum öylece.. Baktım ki ellerinde bir çocuk oldum.. İlk defa çok ağladım.. Çocuklar gibi..
Sensiz yaşamak zorunda bırakıldığım için çok yoruldum..
Ne bileyim insanlar benim bile unuttuğum anılarımı acılarımı bilimeden imtihan ettiler kendi seyri âleminde..
Sabırsız derdin ya bana.. Seni ilk gördüğümde nefes alıyor ve yaşıyor olmamın bile seni görmek için bir lütuf olduğunu anladım.. Ne güzel gülerdin.. Toprak gibi su gibi güneş gibi ay gibi..
Oysa sen yokken ben ölmek isterdim..
Üzmeden kimseyi.. Kimse de üzülmeden..
Sen üzülürdün belki.. Beni tanıdıktan sevdikten sonra..
Bende ölmekten üzülürdüm.. Ayrılık bir yana.. Seni üzmek bir yana..
Fakat bu zor yaşam daha ne kadar sürecek? Yapılan konuşmalara bakılırsa her şey güllük gülistanlık. Keşke öyle olsa, keşke ben düşündüklerimde yanılsam. Yanılmış olmayı çok isterdim. Ama benim gibi düşünenler de çok...
Sayfa 125
Beşir Fuat'ın Ahmet Mithat'a son mektubu~
Siz çok yaşayınız. Osmanlı milletine hizmetler ediniz. Ben de öyle kutsal bir hizmete devam etmek isterdim ama bazı zorunlu sebepler beni ondan mahrum etti. Ne var ki, milli vazifesini yerine getirmekte kusur etmemiş bir vatansevere, kalemi eline aldığı günden terk ettiği zamana kadar mesleğine ve fikrine zıt düşen bir şey yazmamış bir yazara, her zaman gerçeğe ve ilerlemeye değer kazandırarak insanî görevlerini yapmak için gücü yettiği kadar çalışmış bir insana özgü bir vicdan rahatlığıyla hayatı terk ediyorum. Bu da az bir şey değildir zannederim.
Beşir Fuat'ı hatırınızın bir köşeciğinde her zaman saklamanızı temenni ederek sözümü tamamlarım üstadım efendim.
5 Şubat 1887
Beşir Fuat
Beşir Fuad 
Ahmet Mithat Efendi
Sayfa 43Kitabı okudu
