Sayfa 216Kitabı okuyor
ÇOCUKLARIMIZI KİM EĞİTİYOR???
1980 öncesine gidiyorum. Ortaokul öğrencisiyim. Babam bizim evimize de televizyon aldı. Sadece TRT var ve yayınlar siyah beyaz. Günün birinde Charlie Chaplin’i keşfettik. Filmin başından sonuna katıla katıla kahkaha atarak izledik dört kardeş. Bir hafta sonu yine Charlie Chaplin filmi vardı ve saatinin gelmesini
Benden başka kimsenin fark etmediğini sandığım, belli belirsiz bir hareket yapar gibi oldum. İnsanın sözlerinin ve hareketlerinin başkalarına hangi ölçüde göründüğünü tam olarak hesaplayabilmesi aslında zordur; kendi önemimizi gözümüzde büyütmek korkusuyla, başkalarının doğumdan ölüme anılarının yayılmak zorunda olduğu alanı büyütüp dev boyutlara
Sayfa 489
Sen benim en büyük hayâl kırıklığımsın ve en derin yaram. Çünkü senden daha çok sevdiğim bir şeyim daha yoktu bu hayatta. Fakat beni senden daha çok üzen bir şey de olmadı hayatımda. Oysa ne çok beklentilerim vardı sana dair. Nasıl güzel düşüncelerim vardı seninle. Lâkin her şey istediğin gibi yürümüyor ne yazık ki. Bazen kursağında koca bir yumru gibi yer ediyor yüreğini kıpır kıpır eden o hevesler. Neresinden tutsan elinde kalıyor şefkatle kurduğun bütün hayâller. Aslında konu sen olunca günlerce anlatabilirim kırgın duygularımı. Fakat buna ne gerek var artık ne de senden bahsetmenin bir yararı var bundan sonra. Düzeltmeye çalıştığım her şeyin üzerime yıkılmasından yoruldum artık. En önemlisi de seninle aynı yolda yürümemizin mümkün olamayacağını kabullendim. Aslında yan yana olduğumuz zamanlarda bile ne kadar uzak olduğumuzu daha yeni anlıyorum. Bu yüzden daha fazla zorlamanın bir anlamı olmadığına bütün benliğimle inanıyorum. Dedim ya bir zamanlar fazlasıyla öfkeliyken sana, artık kırgınlık bile duymuyorum. Sen, sevildiğini hissettiğin her yerden uçarak gitmeyi adet edinmişsin. Ben ise sevdiğime yüreğimi yuva etmeyi şart bilirim. Yani yorulana kadar kanat çırp elinden geldiğince ve mümkün olduğunca benden uzağa. Çünkü benim gökyüzüm bundan sonra yalnızca gurbet olur sana.”✍️
Yüz sene sonra bugünkü dünyadan
Bir tek insan kalmadığı gün,
Sicilya sahillerinde yaşayan balıkçı
Bir yaz sabahı ağlarını atarken denize
Her zamankinden daha geniş gökyüzüne bakıp
Benden bir mısra mırıldanacak şarkı halinde
Bu dünyadan Mehmet Ali isminde bir şairin
Gelip geçtiğini bilmeksizin.
Sayfa 37 - Doğan Kitap, “Edebi ve ebedi gölgelere dair”, “Sicilyalı Balıkçı” şiiri, *Orhan Veli bu şiiri, Mehmet Ali Sel adıyla yayımlamıştır.
Bir zamanlar kendimi
Bulunmaz Hint kumaşı sanmıştım.
Kaç metredir benim yokluğum?
Benden daha çok var sanmıştım.
Benim yokluğumdan dünyaya
Bir elbise çıkar sanmıştım.
Dünyanın çıplaklığına bakmaya utanmadan
Sonunda ben de alıştım.
Ah...dedim sonra,
Ah!
Sayfa 16 - Ah'lar Ağacı, 1.Kitabı okudu
“Böyle şeyler düşündükten sonra kendimi boşuna ikna etmeye çalışıyorum, gülünçlüğün ve o hafif utancın sadece benden kaynaklandığına, yalnız benden fışkırıp etrafa sıçradığına. Başkalarına yansıyıp nesnelleştikten sonra, kendi gülünçlüğümü gördüğüm imgeyi bir daha hatırlatamam kendime. Birdenbire, alaylarla, kötülükle dolup taşan, sıcak bir fanusta hissediyorum kendimi, boğuluyorum, titriyorum.”
Salih İnsanları Sevme ve İlahlaştırma...
Nuh Suresi, 21 - 23. Ayetler:
"Nûh, 'Rabbim, dedi, doğrusu bunlar beni dinlemediler, malı ve çocuğu kendi ziyanını arttırmaktan başka bir şeye yaramayan kimseye uydular."
"Onlar çok büyük tuzaklar kurdular."
"Dediler ki: 'Sakın ilâhlarınızı bırakmayın; hele Vedd'en, Suvâ'dan, Yeğus'tan,
Mücahitlerin önderi, siyasi liderlerin imamı, rehberimiz Abdullah'ın oğlu Muhammed (s.); emirlik ve yönetim hakkında meâlen şöyle dedi: "Benden sonra yönetim halifelerin ellerinde olacak, onlardan sonra zalim krallık dönemi başlayacak, bu dönemden sonra da zorba krallık dönemi başlayacak." İşte bütün tarih, peygamberimiz haber verdiği gibi gelişiyor. Önce hilafet dönemi vardı. Zalim krallık, İslam hilafetini yıktı. Daha sonra öyle bir dönem geldi ki zorba krallık, zalim krallık dönemini bitirdi.
Sayfa 194Kitabı okudu
Rasûlullah(s.a.v) şöyle duâ ederdi:
“Allahım! Şimdiye kadar yaptığım, bundan sonra yapacağım, gizlediğim ve açığa vurduğum, ölçüsüz bir şekilde işlediğim ve benden daha iyi bildiğin günahlarımı affeyle!”
(Buhâri, Daavât 60)
Bir zamanlar kendimi
Bulunmaz Hint kumaşı sanmıştım.
Kaç metredir benim yokluğum?
Benden daha çok var sanmıştım.
Benim yokluğumdan dünyaya
Bir elbise çıkar sanmıştım.
Dünyanın çıplaklığına bakmaya utanmadan
Sonunda ben de alıştım.
Ah.. dedim sonra,
Ah!
Sayfa 16Kitabı okudu