Sen bilemezsin, paslı bir hançerdir yalnızlık,
Gelir, en can alacak yerimden vurur.
Yüreğimin kıyısına vurdu minicik bir dalga.
Tutmalıydım, tutamadım kendimi.
Bir canım var, feda etsem sevdamı bilemezsin.
Bir acım var, anlatsam önünü göremezsin.
Herkes unuttu gitti,
Bende unuttum her şeyi.
Bari, sen unutma beni...
Erhan Güleryüz
“İhtiyaç duyduğunda yanında iyi bir arkadaşın olsun istemez misin? O kadar çaresiz kalabilirsin ki sokaktan geçen birinden yardım istemek zorunda kalabilirsin. Sen bu adamların değersiz olduklarım, onlarla zamanımı boşa harcadığımı düşünüyorsun. Bak birinin günün birinde senin için ne yapabileceğini asla bilemezsin. Kimse tek başına bir yere varamaz...”
Sayfa 144Kitabı okuyor
Diğerleri gidince aniden vites değiştirirdi. “Sen bu şekilde konuşmaya inanmıyorsun, değil mi?” diye başlardı. İnanmadığımı itiraf etmek zorunda kalırdım. “Yanılıyorsun,” diye devam ederdi. “ İnsanlarla iyi geçinmek zorundasın, içlerinden birine ne zaman ihtiyaç duyacağını bilemezsin. Özgür ve bağımsız olduğun varsayımıyla hareket ediyorsun sen. Bu insanlardan üstünmüşsün gibi davranıyorsun. İşte bu noktada büyük bir yanılgıya düşüyorsun. Beş yıl, hatta altı ay sonra nerede olacağını nereden biliyorsun? Kör olabilirsin, bir kamyonun altında kalabilirsin, akıl hastanesine kapatılabilirsin, başına neler geleceğini kestiremezsin. Kimse kestiremez. Bir bebek kadar aciz kalabilirsin...”
Sayfa 144Kitabı okuyor
Bilemezsin; içimde bir denizdir yaşamak
Sen, denizin en uzak noktasında şen, şakrak
Ben, kırgın dalgalarla avunurum derinde
Gemilere yosunlu mendiller bağlayarak
Sayfa 50 - TimaşKitabı okuyor
Bilemezsin; içimde bir denizdir yaşamak
Sen, denizin en uzak noktasında şen, şakrak
Ben, kırgın dalgalarla avunurum derinde
Gemilere yosunlu mendiller bağlayarak
Timaş YayınlarıKitabı okuyor
İnsanın sayısız geceler boyunca odada pinekleyerek kitap okuduğunu, yada kara kara düşündüğünü getir gözlerinin önüne. Kimi zaman boşa koyarsın dolmaz, doluya koyarsın almaz, doğru mu düşünüyorsun yanlış mı bir türlü bilemezsin, çıkamazsın işin içinden, danışacağın tek bir Allah’ın kulu bile yoktur. Dönüp de sen ne dersin bu işe diyebileceğin hiç kimse yoktur yanında, sen de görüyor musun benim gördüğümü diye soramazsın hiç kimseye. Kaygılısındır, kararsızsındır. Bir ölçü yoktur elinde. Neler gördüm ben burada, neler neler yaşadım .Sarhoş filan da değildim. Uykuda mıydım bilmem. Ama yanımda birisi olsaydı, uyuyordun, düş görüyorsun derdi. Ve işte o zaman her şey çözümlenmiş olurdu...
