Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.12
"Bana bir seferinde sokak adın olarak neden Day'i seçtiğini anlatmıştın. Her yeni sabahla birlikte her şey tekrar mümkündür, değil mi?"
"Bazen güneş daha erken batar. Günler sonsuza kadar sürmez, bilirsin. Ama elimden gelen en iyi şekilde mücadele edeceğim. Sana bunun sözünü verebilirim."
Dünden beri bekledim. Uyudum uyandım,
169 syf.
10/10 puan verdi
Rosshalde
Beni Hermann Hesse ile tanıştıran kitap. Ama öyle bir kitap, öyle bir hikaye ki okuduktan sonra etkisinden kurtulmam imkansız artık demiştim. Yazarın kalemindeki o tavsir gücü ve anlattığı hikaye o kadar çok gerçekçi ki acaba kendini mi anlattı bu hikayede demiştim.
Dikkat ayrıntılı yorum içerir!
O tasvirlenen muhteşem bahçeye, Rosshalde adlı o evin içine girdim ben de okurken ... Usulca ,mesleğine deli gibi tutkun , ressamın atölyesine gittim önce. Onu tuttum bir sarstım " Hey kalk bırak o fırçaları elinden be adam, bak dışarda küçük bir çocuk senden ilgi bekliyor, şu bahçede seninle koşup oynamak istiyor! Sen çok sevdiğini iddia ettiğin küçük çocuğuna hep diyorsun ya " Hadi gel, al fırçayı sen de resim yap benimle" ama bilmiyorsun çocuk senin işinden de o boya kokan atölyenden de nefret ediyor aslında... Onun tek isteği, çocuk olmak, sadece çocuk... Kendinin de dediği gibi " Bazen çocuklar hiç bir şey yapmadan, bir köşede öylece oturmak ya da oynamak ister."
Sonra o mutsuz karın var ya,sana soğuk davrandığını iddia ettiğin, onu mutsuz eden sensin aslında... " Git sarıl ona, onu ne çok sevdiğini söyle, çekilip gitme o atölyene. Karın senin işine saygılı, ama senden de ilgi ve şefkat bekliyor... Hep verici olan taraf olmak istemiyor. Sen ona yaklaş, bak o sana nasıl koşacak...
Bak sonra çok geç olacak her şey için dostum, kalk kendine gel diye bağırdım ama duyuramadım... Kitap bitince şöyle bir bakakaldım hüzünle kitabın kapağındaki o eve ...
Kesinlikle inanmıyorum Tunç Deryal'in oğlu olamaz. Bir hata olmalı! Beni bu kadar öfkelendiren, dövülesi bir kitap karakterim daha önce hiç olmamıştı. Yok şaka yapmıyorum bu adam gerçek hayatta olsa kesinlikle dayak yemeliydi. Peki bu kısmı geçelim. Kitap, yazarımızın "orjinal" karakteri Deryal'in oğlunun hikayesi. Tunç çok büyük bir hata yapıyor ve Hayat'ın ona olan sevgisini ayaklarının altında eziyor ve onu çok utanç verici bir durumda bırakıyor. Sonuç tabi ki sürünen bir Tunç.Daha önce bolca işlenen konulardan. Ama hani olur ya, konu aynı anda hem çok benzer hem de çok eşsizdir. Bu kitap aynen böyleydi. Konu bildik ama işlenişi farklıydı. Bütün seriyi bitirmemi sağlayacak kadar merakımı uyandıran bir yazar. En çok sevdiğim yanı kitaplardaki karakterler asla birbirinin benzeri değil. Sen kitabındaki Demir'in matruşkası aşırı özgüvenli, zeki bir kadınken; Hayat kırılgan bir aptal aşık. Ama özüne bakarsanız hepsi ayaklarının üstünde durabilmeyi başaran kadınlar. Sevdim bu yazarı. Tabi ki usta bir yazar diyemem ama kendini geliştirirse kalıcı olabileceğine inandığım yazarlardan.
Bu aralar okuyasım yok. Bu aralar dediğim, çarşambadan beri. Aslında yeni öykücülerdi gözüme kestirdiklerim, yerlilerden, okur, anasını ağlatır, en az 10 öykü kitabı bitiririm niyetindeydim. Olmadı.
Bodrum'daydık. Senesini unuttum. Keçiboynuzu alırım niyetine köylülerin kurduğu pazara gitmiştim. Zelo, kızım, daha 5 yaşında bile yoktu. Terlemiş
En sevdiğim, beni en çok gerçek dünyadan soyutlayan ve kendi mısralarına sürükleyen yazar hiç kuşkusuz Özdemir Asaf. Lavinia şiirine okuduğum bir kitapta alıntı olarak rastlamış ve aşık olmuştum. "Sana gitme demeyeceğim ama gitme Lavinia. Adını gizleyeceğim sen de bilme Lavinia." Lavinia Özdemir Asaf'ın üniversite yıllarındayken platonik olduğu Mevhibe Beyat'a yazdığı şiirdir. Mevhibe Beyat, hayatı boyunca bu şiirin ona yazıldığını bilmemiş Asaf da duygularını dile getirmemiştir. Yani aşkını anlamı "ölüm çiçeği" olan Lavinia diye gizlemiştir... Kitabın ana şiiri Lavinia olduğu için şiirin başa konulmasını isterdim. Onun haricinde Özdemir Asaf gibi mükemmel bir şairin mükemmel şiirlerini barındırıyor kitap.
Dönüşüm'ün bana hissettirdiği duygular, çaresizlik, dışlanma ve yok oluştu.
İlk başta Gregor'un böceğe dönüşmesine rağmen ailesini yarı yolda bırakmamak için işe gitme çabasına hem hayran kalmış hem şaşırmıştım. Yahu sen böceksin nereye, diyordum içimden ama sanıyorum böylelikle ona biraz haksızlık ediyorum. Onun o çabası bile görülmeye değer.
Peki ya sonrasında ailesinin ondan korkması yanlış mı? Bana kalırsa bu da gayet normal. Ama onlar iletişimde olmayı istemediler. Ona seçenek vermediler. Sanki suç onunmuş gibi itelediler. Beni üzen bir şey de babasının onun tüm çabalarını, ailesi için yaptıklarını bir çırpıda silip atması, kız kardeşinin bir süre sonra ondan yılması... Ve sonunda Gregor tamamen yok olduğunda -hep öyle olmaz mı- onların kıymetini bir şekilde anlaması. Gerçi pek de emin değilim anladıklarından da.
Bana kalırsa Dönüşüm farklı olana tahammül edemeyişimizdir. Ona şans dahi vermeden ötelememiz.
