İnsanlar görüp duyduklariyla bir insana önyargılı yaklasmak yerine o kişiyi yakından tanımaya çalışsalar keşke. HAYAL GÜNLÜĞÜ
III. Murat Han bir gün telaşlı bir şekilde uyanır. Yüzünde düşünceli bir hava vardır. Vezîr-i Âzam Siyavuş Paşa, padişahın bu halini görünce dayanamayıp sorar:
- Hayırdır
Amacım zamanı satın almak. Mülk edinmek gibi bir derdim yok. Mülkiyet hırsızlık gibi bir şey. Sevmiyorum işte. Biz kuşak olarak böyleyiz. Bize sevmeyi, bir şeylere bağlanmayı öğretmediler. O tarafımız gelişmedi. Benim tek bir düşüncem var;çıplak geldim, çıplak gideceğim… Ben dünyanın bir parçasıyım, şurayla ve bedenimle sınırlı değilim. Bir şeyler yanlış gidiyor, (devamı....facebook.com/pages/G%C3%BCne...
Hist, hist!
Bir evden deli gibi birisi fırlıyor. Üstüme çullanıyor.
Dostumu öldürdüm abi! diyor. Sakla beni.
Paltomun cebini gösteriyorum. Dikişlerinden yağmur girmiş, sabahki yediğim simitin susamları kokan cebime girip kayboluyor.
İsmin ne senin? diye sesleniyorum cebime.
Vara vara vardım ol kara taşa
Hasret ettin beni kavim kardaşa
Sebep ne gözden akan kanlı yaşa
Bir ayrılık bir yoksulluk bir ölüm
Karac'oğlan der ki kondum göçülmez
Acıdır ecel şerbeti içilmez
Üç derdim var birbirinden seçilmez
Bir ayrılık bir yoksulluk bir ölüm
DERS ALINMASI GEREKEN HARİKA BİR HİKAYE DAHA
Çocuklarınızla Konuşun
Bir gün susmayı öğrendim..Öyle bir sustum ki,belki sonsuza kadar susacaktım. Çünkü susmak benim küçücük dünyamda babamla kurduğum iletişim tarzıydı.Babam akşamları eve yorgun dönerdi.Ben bütün gün evde sıkılır, onun gelişini iple çekerdim.Daha o kapıdan girer girmez boynuna
Sayfa 274Kitabı okudu
Avucumda bir kar tanesi, zihnimde güzel anılarla İsveç'ten dönüyorum. Uçakta gazeteyi açıyorum. Kanım donuyor. İnsanın insana, insanın hayvana zulmünün, vahşetinin haddi hududu aşılmış, tahayyülün sınırları kırılmış çoktan. Manşet: "Bunu yapan insan olamaz". Yo, tam da öyle. Bunu yapan ancak insan olabilir. Bir zamanlar "İyi ki cennet var" derdim. Şimdilerde "İyi ki cehennem var" diyorum.
"Gözde Hoca benim kız arkadaşım olsaydı mesela, her gün öyle birkaç saat karşılıklı oturmak isterdim onunla, sessizce, özgürce bakabilirdim ona o zaman, derdim ki gerçekten bana hitap eden bir kız arkadaşım var, çok şanslı bir herifim.
Bunu ona söylemezdim tabii, kadınlara böyle şeyler söylersen seni terk ederler. “Bana yeterince hitap etmiyorsun'' demek gerekir kadınlara, “şişmansın az ye,'' demek gerekir kırk beş kilo bile olsalar, “bu aralar biraz yalnızlığa ihtiyacım var lütfen çok üstüme gelme,'' demek gerekir, “ama sen benim ideallerime mani oluyorsun buna hakkın yok,'' demek gerekir, “ne yapayım elimde değil annemi yine çok özledim,'' demek gerekir. O zaman sana aşık olurlar.
Sende aşık olunacak bir şey kalmadığında, imkansız aşkı yaşamak için.
Bugün 17 Ağustos 1999 Gölcük Depremi'nin 16. Yıl Dönümü
O tarihte yedi, yaşındaydım, altı gün sonra ise sekizinci yaşıma basacaktım. Gece saat 03.02'de nedenini anlamadığım bir şekilde uyanmıştım ve ailemle evden çıkıyorduk. Üzerimde pijamalarımla...
Çocuktum, pek hatırlamıyorum tabi... O depremden sonraki yaklaşık bir, iki haftalık süreyi
Zor olan bir şey var ... Biri var...
Zor kelimesinin cisimleşmiş hali.
Bir derdim var... Biri var...
Derdimde dermanımda o.
Hem zehirim hem de panzehirim o.
büşra koç
DOKUZ YÖNLÜ DERT
Açılmış çığırdan dosta gidemem,
Ayaklarım ize sığmaz.. ölürüm.
Yaşarım, duyarım, tarif edemem;
Düşüncem var, söze sığmaz.. ölürüm.
El alır, göz görür, iş çıkar işten;
Arsızlar doluyu doyurur boştan.
İki gün misafir gelse bir kıştan,
Doksan günlük yaza sığmaz.. ölürüm.
Kara çıkar, ak’ı derin eşince;
Gece uzun, uyku yoğun, düş ince..
Bir derdim var, yer götürmez düşünce;
Bir derdim var, yüze sığmaz.. ölürüm.
İriler “aşk” koydu açlığın adın;
Diriler pisledi ölümün tadın.
Zamana hükmeder üçbuçuk kadın,
Gördüklerim göze sığmaz.. ölürüm.
KARAKOÇ’um, bir sevdanın düşkünü,
Deli-dolu gerçek yaşar, düş günü.
Diriler var, çıplak gezer kış günü;
Ölüler var, beze sığmaz.. ölürüm.
http://www.siirperisi.net/siir.asp?siir=4155
LOJMAN
Lojmanda oturmak ayrı bir yaşam tarzı. Herkesin kocasının aynı işi yaptığı bir aileler topluluğu bu. Çalışmayan kadınlar için standart bir hayat: Sabah aynı saatte, hatta aynı dakikada evinden çıkan üniformalı kocalar, pencereden kocalarının servis araçlarına binişini seyreden kadınlar, öğleye kadar ev işleri, öğleden sonra kadın
http://www.hakanevrensel.com/guneydogudan-oykuler-2/Kitabı okudu
