Ruh
Nefes nefese yakarıyorsun görmek için beni,
Duymak için sesimi, görmek için yüzümü;
Dayanamadım ruhunun yakarışlarına:
Karşındayım şimdi!— Nasıl da acınası bir korku
Sarıyor üstün insan seni! Nerede kaldı ruhunun haykırışı?
Hani nerede, kendi içinde bir evren yaratan
Onu koruyan ve besleyen yürek? Sevinç titreyişleriyle
Coşan ve yükseltmek isteyen kendini, biz ruhların katına?
Neredesin, Faust, sesi kulaklarımda çınlayan,
Tüm gücüyle bana kavuşmaya çalışan?
Sen misin o nefesimle çepeçevre sarılan,
İliklerine kadar titreyen,
Korkudan iki büklüm kıvrılmış solucan?
GERENİMO ve USAME...
- " (…) Hayâle "form-şekil" imkânı vermeye dair, nesneler dünyasının sanatçıya sağladığı: "İtalyan Ressam Cêzanne'in elma resimleri yapması, elmayı çok sevdiğinden değil, resim için ona sağladığı imkândandır!"... "Gerenimo" Goyathlay, 1829-1909 yılları arasında yaşamış bir sembol şahıs. Bizim tarikimizde II.
Sayfa 25 - İBDA YayınlarıKitabı okudu
Biz o haykırışı...
Hayata mutlu, huzurlu, memnun olduğum, para ve refah içinde yüzdüğüm için mi sarıldığımı zannediyorsunuz yoksa? Hiç de değil! Ben dünyadaki en talihsiz ve zavallı adamım: Aşkım yok, zenginliklerim yok, dostlarım yok; ne yakışıklı ne de güçlüyüm. Hayatta çok az sevinç tattım, çok nadir zevk aldım; bol bol ağladım, neredeyse hep acı çektim. Yine de ölmek istemiyorum. Hayır, asla: Hala yaşamak istiyorum; sonsuza dek yaşamak.
