Günler gitgide kısalıyor,
Yağmurlar başlamak üzre.
Kapım ardına kadar açık bekledi seni.
Niye böyle geç kaldın?
Güz
“Günler gitgide kısalıyor,
yağmurlar başlamak üzre.
Kapım ardına kadar açık bekledi seni!
Niye böyle geç kaldın?”
Nazım Hikmet Ran
Ne zamandır anlatmak istiyorum. Elbette sesli olarak değil. Benim işim derdimi yazıyla anlatmak. Bu bana çok daha samimi ve çok daha gerçek geliyor. Ölüme, aşka ve yazıya inanıyorum ben.
Ama nerden başlayacağımı bilemiyorum anlatmaya. Her zaman böyle olur zaten. Bir başlasam gerisi gelir ama başlamak zor iş. Yine de bu sefer kararlıyım, anlatacağım.
Anlatmak lazım. İnsan içinde tuttukça balonla beş haftaya dönüyor. Şiştikçe şişiyor, döndükçe dönüyor kendi içinde. Ve sonuçta fasit bir daire gibi olduğu yerde kalakalıyor. Anlatmak istedikleri bir kum tepesi gibi içinde sıcak sıcak pinekliyor.
Neyse fazla yazdım yine, belki başka zaman anlatırım. Siz beni anladınız Tristram Shandy beyefendi.
Kitap yazmak arzusundasın fakat böyle bir işe giriştiğinde herkesin sana karşı bakışının düşmanca olacağından mı korkuyorsun, yoksa yazacağım şeyler zaten yazılmış, görüşlerim zerre kadar ilgi görmez ve ayıplanırım, diye mi çekiniyorsun? Henüz ismi bile aklımda yok ve fikirlerim çok ham mı, diyorsun. Olsun, sen yaz. Yazmaya başlamak, tam bir sıkıntıdır, zordur. İşe koyulduğun an, içindeki curcunanın gittikçe sakinleştiğini görürsün. İçine bir dolmuşluk hissi gelir, kendine gelirsin. Artık bakışların kitapta olur. Her bir bölüm bittiğinde tatlı bir duraksama yaşarsın. Bu işten öyle bir tat alırsın ki, aldığın tat, baştaki ayıplanma korkusunu bir bir yok eder.
“Macide... Bundan sonra hiçbir yere gitmeyeceğiz... Ne saza, ne müsamereye!.. Ne de evimize ahbap çağıracağız... Bütün tanıdıklarımla alakayı keseceğim... Yepyeni ve daha manalı bir hayata başlamak istiyorum... İçimdeki bu melun şeytanı boğacağım!” dedi.
Macide bu nevi sözleri belki onuncu defa dinlediğini unutmuyor, fakat Ömer’in şu anda, her zaman olduğu gibi, tamamıyla samimi bulunduğundan da asla şüphe etmiyordu. Bütün kararlarına rağmen, kocasının sözleri ve bilhassa ateşli tavırları karşısında her zamanki zaaf anlarından birine düşeceğinden korktu. Böyle bir şeyi asla istemiyordu. Bu sefer bütün hiddetini, içinde biriken bütün acıları hummalı öpüşmelerle silip süpürmek niyetinde değildi. Nitekim Ömer de bunu sezer gibi oldu, haline bir sessizlik çöktü...
Nefes almak bayramdır mesela; günün birinde soluksuz kalınca anlar insan…
Görmenin nasıl bir Bayram olduğunu karanlık öğretir; sevmeninkini yalnızlık…
Sızlamayan her organ, hele de burun direği Bayramdır.
Bayramdır, elden ayaktan düşmemek, zihinden önce bedeni kaybetmemek, kurda kuşa yem olmayıp “Çok şükür bugünü de gördük”
Günler gitgide kısalıyor,
yağmurlar başlamak üzre.
Kapım ardına kadar açık bekledi seni.
Niye böyle geç kaldın?
Nazım Hikmet
Gecenin yarısı, bir kitabın orta yerinden başlamak gibiydi;
Seninle birlikte olmak..
“Başını anlamadan sona yaklaşmak..
Sonunu okuyamadan uyuyakalmak”..
Ve uyandığında kaldığın sayfayı karıştırmak"..
“İşte böyle birşeydi seni yaşamak,
Yarım yamalak”
