_Uyanmanız için ne kadar çok tiksinti biriktirmemiz gerekiyor?
_Nerede tükettin ömrünü? Bir hareketin hatırası, bir tutkunun işareti, bir maceranın parıltısı, güzel ve firari bir cinnet - geçmişinde bunların hiçbiri yok; hiçbir sayıklama senin ismini taşımıyor, seni hiçbir zaaf onurlandırmıyor. İz bırakmadan kayıp gittin; senin rüyan neydi
KARANFİL KIZ
O zamanlar dünya gerçekten de bir öküzün boynuzlarında durmaktaymış ve karanfil kız'ın bu aşırı gelişmiş iribaşa söyleyecek bir çift sözü varmış.
ama dur bak, en iyisi baştan başlayayım. şimdi bu karanfil kız babasını fazla görememekten şikayetçiymiş. çünkü adamcağız haftanın her günü, hatta bazen hafta sonları bile geç saatlere kadar çalışır,
Öfkeli miyim? Evet. Neden mi ? Çünkü Tanrı olmam - ya da sıradan bir kadın veya erkek- ya da aslında herhangi bir şey olmam mümkün değil. Ben hissettiğim, düşündüğüm ve yaptığım şeyim. Varlığımı yapabildiğim ölçüde etraflıca ifade etmek istiyorum çünkü varlığımı ancak bu şekilde canlı tutabileceğim fikrine kapıldım. Ama neysem onu ifade edeceksem,bir hayat standardına,bir sıçrama noktasına,bir tekniğe ihtiyacım var - kendi kişisel ve acınası küçük kaosumu gelişigüzel ve geçici de olsa yerli yerine koyabileyim diye.
...Sevgi ve arkadaşlık arzusu duymaya devam ediyordum, ama yine de hor görülüp dışlanıyordum. Adaletsizlik değil mi bu? bütün insanlık bana karşı suç işlemişken, tek suçlu ben miyim? Dostunu (kendi) kapısından hakaretle kovan Felix'ten neden nefret etmiyorsun? Neden çocuğunun kurtarıcısını yok etmeye çalışan köylüye lanetler yağdırmıyorsun? Tabii, onlar erdemli ve pirüpak varlıklar ya! Ben, sefil ve terk edilmiş ben ise hor görülüp dışlanacak, tekmelenip ayaklar altına alınacak bir hilkat garibesiyim. Bu adaletsizliği hatırladıkça şimdi bile öfkeden kuduruyorum.
Sayfa 262 - Turkuvaz Yayınevi 1. baskıda, Victor Frankenstein tarafından üretilen yaratık tarafından söylendiKitabı okudu
Uzakların Kafası
" Sahi sizin yalnızlığınızda beni mahcup eden ne var ki böyle? Ya da karşılıklı yalnızlıklarımızdaki mesuliyetimiz nedir, söylesenize. Ama bırakalım şimdi. Bütün bunları düşünmek için hâlâ çok sıcak hava. Ve söylemiş miydim bilmem, ben çok yorgunum yüzmekten. Düşünmeyelim. Gülümseyelim. Çünkü bu başka değil, tastamam aynı hikâye. Hepimizi birbirine bağlayan, o kadim, o tek, temel hikâye"
Sayfa 21 - Uzakların KafasıKitabı okudu
"Tanrı biliyor ya,çoğunlukla bir daha uyanmama arzusu,hatta ümidiyle yatağa giriyorum:Ve sabahleyin gözümü açıp yine güneşi görünce neşem kaçıyor.Ah keşke huysuz biri olabilsem,o zaman keyifsizliğimin katlanılmaz sıkıntısı yarı yarıya azalırdı.Vay haline, tüm suçun yalnızca kendimde olduğunu biliyorum-aslında suç demek doğru değil ! Kısaca,nasıl eskiden tüm mutlulukların kaynağı bendeyse,şimdi de tüm üzüntülerin kaynağı içimde saklı.Eskiden tüm dünyayı sevgiyle kucaklayacak yüreğe sahip,her adımda cenneti ayağının dibinde gören,zengin duygularla dolaşıp duran ben,artık aynı kişi değil miyim ?Bu yürek şimdi ölmüş durumda,artık ondan dışarı yansıyan hiçbir coşku yok,gözyaşlarım kurudu,artık beni canlandıran gözyaşlarımın ferahlatamadığı düşüncelerimin kaşlarımın endişesiyle çatılmasına neden oluyor.Çok acı çekiyorum,yaşamımın tek neşesini içinde bulunduğum ortamda dünyalar kuran canlı gücü kaybettim;o yok artık!-
Sayfa 85 - İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
