Yüksek sesle konuşma olur mu benimle? Fısılda yeter, duyarım ben, bağırma ne olur.. Ve lütfen benim sesimin yüksek perdeden çıkmasına da aldırma. Kalabalık evde büyüdüğüm için birbirimize bağırmadan duyuramazdık sesimizi. O yüzden küçük harflerle konuşmayı bir türlü beceremedim. O zamanlar da farkındaydım aslında, ne kadar çok bağırırsam o kadar
ah! ben bundan sonra bir karı sevmek
başkasını sevmek*
-burçak’a evet
işte sen gülüyorsun
ve beni daha geniş bir salona almış oluyorlar
gözlerim dönüyor sevdadan, merkezden değil
tam beş milyon park oluyorum , mavzerler caba
defterime tartışmasız bir kuzu çiziyorum da!
şehri ispatlamaktan geliyorum heykeller hala bitmiş
bak ben sana ay aldım al ay aldım bak ben sana
hem fischer de sebt günü çekilmişti galiba
bir defterime kuzu tartışmasız çiziyorum da!
sana bir gülü olmamanın biyolojisinden soruyorum de ki :
‘sanmıyorum bu, bir beygirin metale meylettiğini bildirsin’
kalemi kurdelayla dersem babam annemi dövmesin
defterime çiziyorum bir kuzu tartışmasız da!
rimbaud okumuşuz gibi soluyor şurdaki tank bak
hiç sevişmediğimiz için doğruluyor matbaa
haydi gel şapkamızı türkiye’ye gömelim
defterime bir çiziyorum tartışmasız kuzu da!
-Bence insanın adı onunla en az ilgili olan yanıdır. Doğar doğmaz, o bilmeden başkaları veriyor. Ama yapışıp kalıyor ona. Onsuz olamıyor. (Sustu. Bir sigara yaktı.) Bakın, şimdi adımdan daha önemli bir şey biliyorsunuz: Sigara içtiğimi. İşte bir başkası: Bütün bu ‘siz'ler, 'iz'ler, 'uz'lardan sıkılırım ben. Yapmacık, fazlalık gibi gelirler bana. İkinci konuşmamda sen diyemeyeceğim biriyle bir daha konuşmam. Ne dersin(iz)?
-Galiba sizi anlıyorum.
-Yanılıyorsun. siz anlanamaz, sen anlanır. Bazı kitaplarda 'Sizi seviyorum'u okuyunca gülerim. Sanki siz sevilirmiş! Sen sevilir, değil mi?
-Seni anlıyorum. (Kızardı.)…
Sayfa 61Kitabı okudu
İnsanlar görüp duyduklariyla bir insana önyargılı yaklasmak yerine o kişiyi yakından tanımaya çalışsalar keşke. HAYAL GÜNLÜĞÜ
III. Murat Han bir gün telaşlı bir şekilde uyanır. Yüzünde düşünceli bir hava vardır. Vezîr-i Âzam Siyavuş Paşa, padişahın bu halini görünce dayanamayıp sorar:
- Hayırdır
"Ben biraz absürd bir kulum galiba. Yani hayatım çoğunuzun anlam veremeyeceği basit ayrıntılarda geçiyor. Bir tür ayrıntı emekçisi olduğum söylenebilir belki. Ayaklarımın yere basmadığı ve ellerimle bulutlara tutunarak hayatımı sürdürebildiğim de.. Ama ne söylenirse söylensin bu beni diğer insanlarla aynı akıllı uslu düzlemde bir araya getirmeyecektir. Fazla şaşırmıyorum buna.
Çünkü ben ayakları hiçbir zaman yere basmadığı halde ayakkabıları sürekli delinen biriyim."
Sayfa 6 - Hiçbişey
"Özel birtakım eserler vardı, ama ben hiçbir zaman bunları incelemek merakını göstermemiştim. O kitaplarda, belki kaçma hikâyeleri de bulacaktım. Hiç olmazsa bir seferinde çarkın durduğunu, bu karşı durulmaz gidişte şansla rastlantının yalnız bir defa, bir şeyi değiştirebildiklerini öğrenecektim. Bir tek defa! Bir bakıma da bu, bana yetecekti galiba. Geri kalanını da kalbim yapacaktı."
