'İstanbul Okurken' Kaç Sayfa
İstanbul Okurken projesiyle İstanbul kaç sayfa sürdüğünü öğrenmeye ne dersiniz?
İstanbul'da yaşayanların ömrünün altı çizili cümlesidir: 'hayatım yollarda geçiyor'. Evden işe, okula nereye gidip dönerseniz dönün, İstanbul trafiğinden muzdarip olan onca insan yolları ulaşılır kılmak ve tahammül seviyelerini artırmak için binbir türlü çareye başvurur. Kimi uyuyarak bulur varacağı durağı, kimi telefon konuşmaları ve mesajlaşmalarıyla geçirir, kimiyse akıllı telefonlarından çoğumuzun yakından takip ettiği Candy Crush'ı oynayarak ve oyun isteği gönderip durarak bitirir. Lakin bunların haricinde bir de yol arkadaşı olarak kitapları seçenler vardır. Yaklaşık bir ay önce başlayan İstanbul Okurken projesinin objektifine de onlar takılır.
İstanbul Okurken bir proje. İstanbul'da toplu taşıma araçlarında bir anda karşınıza çıkıp sizi kitap okurken yakalayabilirler. Niyetleri oldukça hoşumuza giden arkadaşlar için ‘İstanbul’da toplu taşımada geçen vakti okuyarak değerlendirmek en iyi fikir' ve onlar da yolunu bu şekilde geçirenleri izinlerini alarak fotoğraflayıp aslında herkesi bir nevi okumaya da teşvik ediyorlar.
İstanbul Okurken'in objektifine takılmak isterseniz kitaplarınızı yanınıza almayı unutmayın. Ve gerçekten okuyun, göreceksiniz; dünya okudukça başka güzel!
istanbulokurken.com
Bu yazıyı sizinlede paylaşmak istedim
Bugün, 10 Aralık Dünya İnsan Hakları Günü.
Tarihi
Devletler, önceleri, baskıya dayanan bir anlayışla yönetilmekteydi. Bu anlayışa son vermek amacıyla 1215 yılında İngiltere Kralı'na kabul ettirilen bildiri olan Magna Carta, insan hakları kavramının ilk belgesi sayılır. İnsan hakları konusunda yayımlanan bir diğer önemli bildiri ise, Amerika'da
Herzamanki gibi oturdu
Gökkuşağı kadar uzun hasretlerini,
Umutlarını,acılarını sığdıramadığı masasına
Karanlığı pek severdi;
Çünkü yalnızlığın üstünü örten başka dostu yoktu
Zavallı gönlü ona hiç merhamet etmiyordu.
Çocuksu gözlerinde büyümenin, açtığı yara
Acıların bıraktığı izleri taşıyan yüzünde
inciler bırakıyordu.
Ağlamak istedi, söylemek
Sabret fesleğenim, ne kadar çalsalarda tartından, sabret... Sabret ki; Yarınlar değil sadece, akibetimiz güzel olsun... Bu Dünya onlara kalsın, ahiretimiz bizim olsun...
Kurbağa, "Dünyanın neresi olduğunu bilecek kadar çok yaşadım ben. Dünya işte burada, bu gölde"
"Yüz yaşına bile gelsen yine de zavallı, budala, yaşlı bir kurbağadan başka bir şey olmayacaksın sen" diye yanıtlamış onu Küçük Kara Balık.
Sayfa 26 - Kırmızıkedi Çocuk
Bu dünya, hassas kalpler için bir cehennemdir.
Goethe
Değerli Aysel Doğan Hanımefendi'nin izni ile, yaşamından ufak bir kesiti paylaştığı kitabını
buraya da taşımak isterim.
Kitap basında tükenmiş, sponsor bulunamadığı için tekrar basıma verilememiştir.
Kaydedip pdf dosyası yapabilir, çıktı alabilirsiniz.
ilk baskı ismi; 'anılarım, acılarım ve şizofreni'
ikinci baskısı ise; '18 yaşında uyudun 29
İlk evladım Köksal 1969 yılında
ikinci evladım Serdar 1971
üçüncü yavrum Hakan 1973
dördüncü oğlum da 1975 yılında dünyaya merhaba demişti.
13 Kasım Cumartesi 1976 gününden bir gün evvel Serdar'ın dişi çok ağrıyordu. Sabaha kadar ağlamış hiç yatmamıştı. En küçük oğlumu abisine (Köksal) bırakarak Serdar'ı dişçiye götürmeye karar verdik. Serdar
Bazen sanki karşısında biri varmış gibi konuşup, çok değişik bir ses tonuyla gülüyordu. Zaman zaman birden öfkeyle bir bağırıyordu ki, neye uğradığımızı şaşırıyorduk. Ben de de panik atak başlamıştı. Yerinden kıpırdarsa, ben aniden çok korkuyordum. Yanımda bir başkası yükses sesle konuşsa, öksürse çok korkuyordum. O sinirlenince elim ayağıma
OĞLUM 12 YIL UYUDUKTAN SONRA UYANDI...
Bir gün çok sinirlendi. Yine kendini balkondan atmak istedi. Zor ikna edebildik. Akşam oldu, onu uyuyor zannettim. Babasıyla ne yapacağımızı konuşurken bir ara "oğlumuzu olmazsa bağlayalım" diye ağlayarak anlatıyordum ki birden yatağından doğrulup sadece bana bakarak, "yazıklar olsun size,
Öyle hastalar var ki, babası ölmüş, annesi, en az yetmiş yaşında. Artık bırakın evladına bakmayı, kendine bile bakamayacak durumda.
Tek endişeleri bizden sonra ne olacak.
Evet maalesef çok acı bir gerçek.
Bir tanıdığım anne yetmiş üç yaşında, iki evladı da hasta. Biri kız, biri erkek. Anne şeker ve tansiyon hastası. Tek üzüntüsü; "ben