Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.26
Sosyo-kültürel ve sosyo-ekonomik çevre terkiblerine karşı sadece "muhît" kelimesinin ne derece üstün olduğunu düşünüyorum. Özellikle sufîlerin ve velîlerin anlatıldığı metinlerde kullanılan muhît kelimesi bana hikâyât sahifelerini anımsatıyor. Okusak da bitmese. Hayal edebilsek mazinin hakiki renkleriyle.
Zihnim ve ruhum genişliyor. O muhîtlerden birine dahil olma şevki geliyor. Kronoloji filan kalmıyor. Kendimi Eyüpte bir hazire kenarında veya Aziz Mahmud Hüdayî yokuşunda hissediyorum. Ama belki en çok yeşil Bursa'yı gıpta ile hayal ediyorum.
Kuruluş devri Bursası... Somuncu Baba, Emir Sultan, Üftade Hazretleri...Zincire halkalar ekleniyor....Hacı Bayram-ı Veli...Akşemseddin ve İstanbul... Sonra Aziz Mahmud Hüdayî...ve daha niceleri... Ben buna kronoloji diyemiyorum. Bu başka bir "şey".
Emir Sultanı önce Medineye sonra Bursaya getiren "şey" ile Akşemseddini Ankaraya getiren "şey" aynı. Onlarınki yolculuk. Bir "şey"in peşinde. Yolculuk terkle başlıyor. Ankara, Bursa, İstanbul birer konak sadece. Onların karar kıldığı şey yol ve yolculuk. Terkin dahi terk edildiği, taşrada arayanların "ben"de bulduğu ama orada kalamadığı bir seyir.
Kitabın ismi çok cazip gelmişti okumadan önce. Son kısım muhite dairdi. Öyle bir muhitleri var ki kudemanın bugün bile hala canlı. İtiraf ediyorum bizden canlı!
Yahya Efendi haziresinde ötüşen bülbüller, neden Âşiyan'da mukim değiller?! Ve peki neden Beyoğlu tepinirken, ağlar Karacaahmet? Muhît?!
(Âşiyân kuş yuvası demek. Tevfik Fikretin evine de aşiyan derler. Ama bülbüller Yahya Efendiye daha çok yakışıyor)
96 syf.
·
Puan vermedi
"Ağır, ağır çıkacaksın bu merdivenlerden,
Eteklerinde güneş rengi bir yığın yaprak,
Ve bir zaman bakacaksın semaya ağlayarak...
Sular sarardı...
Yüzün perde perde solmakta,
Kızıl havaları seyret ki akşam olmakta...
Eğilmiş arza, kanar, muttasıl kanar güller,
Durur alev gibi dallarda kanlı bülbüller,
Sular mı yandı?
Neden tunca benziyor
Bir savaşın bülbülleri...
Henüz kızarıklığı geçmemiş bir burun ve yeni kurumuş gözyaşlarım ile Bülbül'ü yorumlamak istedim sizlere..
Ruh halimizle birlikte zaman zaman okuduğumuz kitapların türü de değişkenlik gösteriyor tabiki.. Ve bunun en güzel yanıysa bir kitapla doğru zamanda tanışmak..
İşte bende Bülbül'e böyle güzel bir zamanda denk geldim ve kitabın
Kalpleri îmân ve Kur'ân ile dopdolu yiğitlerden bahsediyor hani şu Allah nâmına yürüyen..
Allah nâmına konuşan.. Birbirine yardım eden.. Hizmet eden.. Davam deyip davasına sımsıkı ameliyle sarılan "Umut isimli gençlerden".. Davasını diline değilde hayatına pelesenk kılan o Saadet asrının fidanlarından..
Heybeleri Bahar yüklü..
Hayatları
Özlediğimiz hasretini çektiğimiz bir umut rüyalarımızda görmek istediğimiz son Nebi. Denizler kadar mürekkebimiz sahra çölleri kadar sayfalarımız olsa o nebiyi ve onun rabbine olan aşkını anlatmaya yetmez.
.
.
Ne güzel de söylemiş üstad;
"Biz aşkı venüsten değil mekkeli bir yetimden öğrendik".
.
Gelelim usta kalem İskender Pala'nın
yazdığı roman tadındaki siyere.Bir bülübülün dilinden anlatıyordu o kutlu nebinin hayatını. Onun kanatlarıyla asrı saadete uçuyoruz ve o yılları yaşıyoruz adeta. Özellikle ayetlerin nazil olduğu hadiseleri çok güzel anlatmış.
Sonuç olarak kitaplıklar dan eksik olmayacak nesilden nesile okutulacak bir kitap olarak düşünüyorum.
.
.
.
Uzun gecelerin gözyaşlarını en iyi bülbüller bilir, tenhada ağlayan aşıkların derdini en iyi onlar anlar.
.
.
.
Gözler kör değildi,ama göğüslerdeki kalpler kör idi.
.
.
.
"Vallahi amcacığım, bu davayı terk etmem için güneşi sağ elime, ayıda sol elime verseler, ya ben bu uğurda ölmedikçe ya Allah beni galip kılmadıkça davamdan vazgeçecek değilim!"
.
.
#okudumbitti
Bülbülü Öldürmek
Roman kahramanımız olan Scoud'un ağzından yazılmış bir günlük gibi. Maycomb'da oturan Scoud, abisi ve babasının hayatından kesitler okuyoruz ilk bölümde. Kasaba halkı ve yaşayış biçimleri gösteriliyor bize. Daha sonraki bölümlerde bir siyahinin haksız yere suçlanması ve ırkçılık, sınıf ayrımı gibi konuları işliyor.
Kitap oldukça akıcı fakat asıl konu olan bölüme gelene kadar sürekli hadi artık bir şeyler olsun şu romanda diyerek okudum. Çünkü kitabın asıl vermek istediği mesaj sınıf ayrımı, ön yargı vb. fakat konuya çok geç girilmiş. Olayları okumadan önceki kısımlar bana o kadar da önemli gözükmedi sanırım. Bunun dışında son derece akıcı dediğim gibi zorlanmadan okunabilir bir kitap. Kitaptaki karakterleri de çok sevdim özellikle Atticus..
Herkesin okumasını düşündüğüm, konusunu ve mesajlarını çok beğendiğim bir kitap oldu.
"Bülbüller bizi eğlendirmek için şarkı söylemek dışında bir şey yapmaz. İnsanların bahçelerindeki bitkileri yemezler, mısır ambarlarına yuvalamazlar, tek yaptıkları iş bize içlerini dökmektir. İşte bu yüzden bülbülleri öldürmek günahtır."
Turan Oflazoğlu’nun tarihten esinlenerek yazdığı oyunları okumak ufkumu açıyor. Olayları kitaba bıraktım. İşte Yavuz Selim’den altını çizdiğim satırlar:
Bazen dosttan çok düşmanın yardımı dokunur kişiye.
*
Kişi sevdiği kadar insandır.
*
Başkasının sağladığı iktidara başkası ortak olur.
*
Güçlükler yenilmek içindir. Ve dahi değerli zafer zor kazanılan zaferdir.
*
Bir zaferin şerefi alt edilen güçlüklerin büyüklüğüyle ölçülür.
*
Dilin aydınlığı içimizin aydınlığıdır.
*
Sevmek denir buna, yaşamak denir.
İstanbul’da bile İstanbul özlenir.
*
Gerçeklerin açıklanması değil, saklanması zarar verir insanlara.
*
Gül, perde arkasına çekilince feryada başlar bülbüller.
OKUMANIZ TAVSİYE EDİLİR...
HERKESE MERHABALAR
Aslında birkaç satırla anlatılamayacak büyüklükte bir şairdir TARANCI, buna rağmen onun şiir dünyasını bir nebze olsun burda söze dökmeye çalışacağım. (ne kadar başarabilirsem.). Tarancı’nın günümüz gençlerinde “Otuz Beş Yaş” şiir hariç pek bilinmediği ve değerinin bilinmediği kanaatindeyim. Kahve ve çay edebiyatı yapanların
Hayat akıp giderken sevda kalbine yer edindiğinde şiir yazmaya başlayan Serdar Çakıroğlu, Serdari mahlası ile düşüncelerini kağıtlara aktarır. Kitap iki bölümden oluşuyor. İlk bölüm sevdası için yazılan şiirlerden oluşuyor. İkinci bölüm ise taşlama (hiciv) şiirlerinden oluşuyor.
Sevda şiirlerinde yüreğine düşen sevdaya karşılık alamayan bir
