Günün birinde tatmin olmuş, hiçbir şeye gereksinim duymayan, hiçbir şeyi istemeyen ve zevk bulacağın canlı veya cansız hiçbir şeyi arzulamayan biri olacak mısın?
Sayfa 101Kitabı okudu
Her defasında tahtaya görünüşte kaçamak bir bakış atmakla yetiniyor, sanki biz de cansız tahta figürlerden başka bir şey değilmişiz gibi küstah ve kibirli bir edayla bizi görmezden geliyordu ve bu densiz jest insana elinde olmadan, suratına bakmaya tenezzül etmeksizin uyuz bir köpeğin önüne kırıntı atılmasını anımsatıyordu. Biraz olsun ince düşünceli birisi olsaydı yaptığımız hatalara dikkat çekebilir veya dostane bir sözle bizi yüreklendirebilirdi bence.
Sayfa 27 - Koridor YayıncılıkKitabı okudu
Düşünmemek için kendisiyle kavga etmenin, ruhundan kasveti, aklından hatıraları kovmaya çalışmanın beyhude bir çaba olduğunu fark etmişti. Oysa savaşmaktan vazgeçip, yaşadığı her şeyi acısıyla ve tatlısıyla, hülyasıyla ve kâbusuyla düşünmeye başladığı andan itibaren, korktuğu şeyler ehlileşmeye başlamış, bir süre sonra da korku olmaktan çıkma yoluna girmişlerdi.
Düşündükçe, ama gerçekten, hakkını vererek ve korkmadan düşündükçe yeniden hissetmeye de başlamıştı ve acı çekmemek için ruhunu nasıl kötürüm bıraktığını anlamıştı. Nasıl gece günün bir parçasıysa, acı, keder ve kasvet de yüreğin bir parçasıydı ve bunları kesip atmaya çalışmak insanı huzura kavuşturmuyor, tam tersine ruhun sakat kalmasına ve hissizleşmesine neden oluyordu.
Düşünmek, olanları ve olmuş olabilecekleri düşünmek, hâlâ tarifi imkânsız bir acı veriyordu yüreğine ama, eskisi gibi kendisini cansız bir bedenden ibaretmiş gibi de hissetmiyordu. Karanlık bir hiçlikte yaşamak gibi değildi. Genzinde buruk da olsa bir tat bırakıyordu en azından, buram buram özlem kokuyordu ve gözyaşlarından meyveler veriyordu.
Sayfa 228
Kollarına dokundum, bir anda soğuduklarını hissettim, sonra da bacakları soğudu. Bütün vücudu buz kesti. Sadece göğsünün bir kısmı hala sıcaktı. Elimi göğsüne koydum, yüreğinin sıcaklığı parmaklarımın arasından kayıp gidiyordu. Sonunda kolumu sıkıca kavradığı eli gevşedi ve cansız bir şekilde düştü.
Hayat yasalarının başında çürüme gelir: Kendi kalıntılarımıza, cansız nesnelerin kendi kalıntılarına olduklarından daha yakınızdır
Sayfa 42 - Metis YayınlarıKitabı okudu
