Birbirini kovalayan sayısız saat süresince, zaman ölçen saatler bizim içimizde geçen zamanı nadiren doğru yansıtırlar çünkü bir saatin içine bir kaç gün sığabilir ve ya tersi de olabilir. Yıllar da insanları değerlendirmede yetersiz kalabilir; kırk yaşında göçüp gitmiş biri, doksan yaşında ölen bi ihtiyardan çok daha fazla şey yaşamış olabilir.
Sayfa 92Kitabı okudu
Kûy-i Yâr’da Bir Mûrg
Şubat Ayı Öykü Etkinligi (Tema: Yeni Hayat)
İnsanlar uzaklaşıyor gözlerimden, yüreğimden, derimden, içimden... Ruhumda yalnızlıkların türküsünü söylüyor; üşüten, ürperten rüzgarlar. Yalnızlıklar boy boy, çeşit çeşit yanı başımda. Bir tek onlar terk etmiyor benliğimi…
Aynı yöne giden gemilerimiz ne çoktu tanıştığımızda. Aşkla dolu, hayaller,
Bir dalga var orada, bir çalkantı!
Belli belirsiz gömülerek duygusuz gelgite,
Kuleler bir yana atılıyorlar adeta-
Uçlarına saydam tabakalı gökler içinde
Sanki hafifçe bir boşluk verilmişcesine.
Dalgalar şimdi daha kızıl bir kor gibi parlıyorlar -
Saatler donuk ve zayıf soluyorlar
Dünyevi acılar arasında değil de, vakti geldiğinde,
Aşağıya, bu şehir aşağıya çökeldiğinde,
Cehennem, bin tane tahttan ayağa kalkarak,
Saygı ile onu selamlayacak.
Edgar Allan Poe
"Sarıverdim bacaklarını sarmaş, dolaş bacaklarımla, sanma ki kalın zincirden prangalar bileklerindeki uyuşmuş ayaklarının.
Hisset bak, benim bedenimin bir parçası onlar.
Say ki yaşlı koca bir çınara dayamışsın sırtını sert mi sert, kabuklu ve sen, beni bekliyorsun saatlerdir ona dayanıp, Bir bahar sabahında; Aldırmadan dizlerinin, sırtının acımasına.
Bir umut, bir heyecan, binbir özlem kucaklarımda; Sana gelmemi.
Yoksa, kara, kirli tahta çeperleri değil sırtını acıtan, seni götüren cezaevi aracının.
Sırtının çukurundan terler akıyorsa, sıcaksa cehennem misali, sırtımın çukurundan akan terle aynıdır;
Sana gelen yollarımın saatler süren cefalı mutluluğunda.
Bak, ellerimiz nasıl birbirini kavramış bileklerimizden. Öyle bir tutmuşum ki seni sımsıkı bileklerin acıyor,biliyorum. Bileklerim acıyor, olsun,
Kelepçe değil onlar.
Acıyla da olsa, seninle olmamın, Seninle elele olmamın mutluluğunu tattırıyor ya.
Hani yaşama, hani mutluluğa, yarınlara birlikte koşacaktık ya,
Bak yanındayım, her günden, tüm zamanlardan daha derinden,
Öpüşlerle dudaklarımda.
Yol boyu sevda türküleri söylüyorum; Hani hep söylediğimiz, biliyorsun ya.
Duyabiliyorsun değil mi o ufak demir parmaklıklı pencereden bize kadar getirişini rüzgârın?
Parmalıklar engel olamıyor kulaklarımıza dolmasına melodilerin.
Sen yanımda ol yeter diyorsun,
Avuçlarım hâlâ sıcaklığınla dolu diyorum
Başımı omzuna dayarken.
Ve, Seni seviyorum ,çok seviyorum, çok seviyorum..."
Sayfa 296Kitabı okudu
Köpekler havlamıyor, rüzgar esmiyor, saatler bile ilerlemiyordu. Hayat havada asılı kalmış bir martı b.ku gibi duruvermişti.
Sayfa 59 - April Yayıncılık - 2. Baskı - Haziran 2013Kitabı okudu
"Saatler, dakikalar ve hatta saniyeler bazen insanlar için önemini yitirir. Sadece bir boşlukta sonsuzluğa yuvarlanırcasına acıyla, terk edilmişlikle başa çıkmak belki de hayat boyu bir insanın karşılaşabileceği en zor şeydir. Acı bazen insanın dokunur ya hani, yakar baştan başa ama cehennem azabı gibi dinmek bilmez bir acıyla ve siz inatla bedeninizin de ruhunuzun da hâlâ diri olduğunu fark edersiniz işte o daha da acıtır. Kalbiniz yok olana kadar kasıp kavrulan bu acı ölüm demekti onun için."
