Maneviyat; uzağın içindeki yakını, aza saklanmış çoğu, çokluk suretinde görünen birliği sezme çabasıdır. Çıplak gözle gördüğümüzle yetinmeme, daha fazlasını görme/bilme/duyma isteği.
Sayfa 62Kitabı okudu
Neden Sonra
Neden sonra farkına varıyorsun
Etrafındaki korkunç ıssızlığın.
Yâr olsun, dost olsun, ne arıyorsun,
Adresi belli mi vefasızlığın?
Aşk, dostluk!.. Hepsi dökülür yapraklar!
Çıplak bir ağaç durgun suda aksin.
Yalnızlık dediğin hayatta başlar;
Kabir boyunca devam etmek için.
Sayfa 117 - Can YayınlarıKitabı okudu
Önce, ağaçlar (yakacak odun niyetine kesilmemiş olanlar) benekli, sarı-bakırımsı yapraklarını döktüler. Sonra rüzgârlar geldi; soğuk ve taze, kenti bir uçtan ötekine yırtan. Hâlâ tutunabilen son yaprakları da koparıp aldılar, geride, dağların sessiz kahverengisine karşı hayaletimsi karaltılar gibi dikilen, çıplak ağaçlar kaldı.
Sayfa 269Kitabı okudu
En Çaresiz Kurbanlar...
"Evet, çocuk gelinler
evlilik baskısının en çaresiz kurbanları; ama yetişkin gelinlerin durumu da çok parlak değil aslında.
Birinde baskı çıplak ve sert, diğerinde daha yumuşak ve estetize olmuş halde."
.
Sayfa 15
“Sen hep çocuk gibisindir.”
Sayfa 22Kitabı okudu
Sekizinci Fasl
Herkes kabri üzerine çıkıp, bazısı çıplak, bazısı siyah, bazısı beyaz elbiseli, bazısı da nur saçar bir hâlde oturur. Her biri başlarını eğmiş olarak, ne yapacağını bilmeyerek, bin sene kadar dururlar. Sonra magribden bir ateş zuhûr eder ki, onun gürültüsüyle halk mahşere sürülür...
Sayfa 32 - Hakikat KitabeviKitabı okudu
5.BÖLÜM
İmansız kalmaktan Allah'a sığınırız. Düşmanın eline düşenin ellerine kelepçe takılmaz, ayaklarına pranga vurulmaz, karnı aç ve bedeni çıplak kalmaz. Ancak Allah'ın gazabına uğrayanın yüzü simsiyah olur, elleri boynuna bukağılanır, ayaklarına ateşten pranga vurulur, yiyeceği ateş, içeceği ateş ve giyeceği ateşten olur.
İnsanlar güneşlenmek ve çıplak bedenler gibi şeylerden her zaman ayrı bir dehşet duyuyorlar sanki. Yoksulluğu, zulmü ve hayvanlara yapılan zalimliği o kadar umursamıyorlar misal.
-SUSAN ERTZ
Döndüm daldan kopan kuru yaprağa
Leylim ley
Seher yeli dağıt beni kır beni
Leylim ley
Götür tozlarımı burdan uzağa
Leylim ley
Yarın çıplak ayağına sür beni
Leylim ley
Venedik YayıneviKitabı okudu
“ İnsanların hayvan tarafı pek iğrençtir diye düşündü, ama bunun gizlenmemiş, çıplak olması insana manen ulaştığı yükseklikten bu durumu görerek, küçümseme olanağı sağlar; bilirsin ki düşmüş de olsan, dayansan da, neysen daima osun. Oysa hayvan tarafı maskelenecek olursa, estetik, şiir zarıyla örtülür, üstelik kendisine tapınılmasını isterse, o zaman sen de buna kapılır, hayvanı tanrılaştırarak iyiyi kötünden ayırt edemez olursun. En korkunç olan da budur.”
Sayfa 401 - canKitabı okudu
