Kurumlu bir saat kulesi kur yapardı bana,
Çeyrek geçmişliğiyle övünen o topal.
Bir gül uzatırdı çocuklardan biri
Ellerimden güle yalnızlık batardı
İçi bulanırdı yalnızlığımın
Kusardı serseriliğini en görkemli meydana.
Alper Canıgüz kendisini ilk olarak "Oğullar ve Rencide Ruhlar" isimli kitabı sayesinde tanıdığım bir yazardır. Bu okuduğum 2. kitabı zaten kitap mekan ve olay örgüsü bakımından ilkinin devamı niteliğinde. Polisiye tarzında yazan ve cinayetleri 5 yaşında olan bir çocuğun sezgi ve zekasını kullanmasıyla çözüme ulaştıran yazar değişik stili
Kim görür bu baş dönmesinde
Rüzgârdan ince
Bahçeyi boyuyor bir kertenkele
Frenk yemişlerinden bir kolye
Atlas gerdanında
Kale taşları çocuklardan güleç
Kamçılı Köyü’nden Ali, bir kızı sever, evlenmek ister. Kızın babası bir türlü izin vermez. Sonunda nasılsa, birileri araya girer babayı razı ederler. Evlenirler bir oğulları olur. Sevinçleri sonsuzdur. Fakat bir gün seferberlik ilan edilir. Ali askere çağırılır. Çanakkale’ye gitmeden önce Ali, köy muhtarı olan amcasına:
“Karımı sana emanet