Ey okuyucu!
Bu hikâye, "Yaptıklarını çekenlerin hikâyesidir" Haksızlığa uğramış birinin hikâyesi...
Onun ismi bende kalsın, ona bir isim ben vurdum: İsmi İclâl olsun, dedim.
İclâl, ismini çok sevdim.
Ben sevdim, sen de sev!
.........
İclâl'in büyüdüğü yerde kanun ;zalimin zulmü idi .Fitne ,fesatlık,çirkeflik kol gezerken vicdanlar susturulmuştu. Bir tek Osman vardı zalimlerin söz geçiremediği ,Bir de lâl olmuş Meryem .Çünkü onlar herkesten alacaklıydı.
Belki bir ömür ,belkide birkaç ömür ....
Babalarının gölgesi gibi yetişen üç kuşak; Seyfi, Kemal,Ercan nefret ettiğim çıbanın başları oldu bu hikayede. Uçkurları uğruna kaç kişinin dünyasını başına yıkan , sözüm ona erkekler....
İclâl bu hikayenin neresinde derseniz ? Geçmişten başlayıp süren zulümlerin içinde ,bir tarla uğruna giydiği gelinliğin içinde ,Meryem ve Osman'ın kalbinin, gözlerinin içinde .Fitne fesat yangınının alevleri içinde ..
Zalimin sözde adaletinin karşısında Allah'ın ,kanunların adaleti iyi ki var dedim .Zalime de diz çöktürülürmüs öğrendim .
O zalimlerin pişmanlığı geç te olsa içime su serpti biraz . Ama İclâl 'in hayatı bende hep bir yara gibi kaldı okurken .Ya hikayedeki diğer masumlara ne demeli ?
Yazarımız @insan_uyanirsa öyle bir hikaye çıkarmis ki avaz avaz bağırıyor hak ve adalet diye . Kırsal kesimlerin, özellikle kadınların yaralarına parmak basmış . Ben tüylerim diken diken okudum .Siz de @gulnaryayinlari'ndan çıkan bu ömre bedel hikayeyi okuyun ,okutun .Zalime boyun eğmeyin .
