Cumhuriyet dediğin korkak babalar tarafından kaybedilir, yürekli evlatlar tarafından geri alınır. Mustafa Kemal ilelebet payidardır.
Mecazlarla ve imalı anlatımlarla dolu bu alıntıyı ince bir fikir mülahazasıyla anlamaya çalışın. Bakalım kim ne anlayacak :-) Kendiliğinden Gösteriler'in en
büyük tutkunu koyunlardı; içlerinden biri vakit kaybettiklerinden ve soğukta
dikilip durmaktan başka bir şey yapmadıklarından yakınmaya kalksa (bazı
hayvanlar, gerçekten de, domuzlar ve köpekler ortalıkta görünmediği
zamanlar yakınıyorlardı), koyunlar o saat bir ağızdan, "Dört ayak iyi, iki ayak
kötü!" diye avazları çıktığı kadar meleyerek onu susturuyorlardı. Ama
hayvanlar bu törenlerden genellikle hoşnuttular. Ne de olsa, kendi kendilerinin
efendisi olduklarının ve yalnızca kendi yararları için çalıştıklarının
anımsatılması, yüreklerini ferahlatıyordu. Böylece şarkılarla, tören alaylarıyla,
Squealer'ın sıraladığı rakamlarla, tüfeğin gümbürtüsüyle, horozun ötüşleriyle
ve bayrağın dalgalanışıyla, ara sıra da olsa, açlıklarını unutabiliyorlardı.
Nisan ayında Hayvan Çiftliği'nde Cumhuriyet ilan edildi. Bir başkan seçmek
gerekiyordu. Tek aday olan Napoléon oybirliğiyle başkan seçildi.
