·
Puan vermedi
‘’Yalnızlığın ihtiyaç değil, ıstırap olduğu zamanlardı.’’
Tıpkı bu günlerdeki gibi… Istırap haline gelen , belki de kendimizle hiç bu kadar yalnız kalmadığımız ve bu yalnızlığın artık ıstırap dayanmasına tutunduğu zor günler geçiriyoruz. Daha da önemlisi buna alışır gibi olduk- ama alışamadık. Hangi ucundan kandırsak kendimizi bu yalanla bir yerlerde tökezliyor gibi oluyor ya düşüyor ya da düşmekten son anda kurtuluyoruz.
Yazarla 
KAFKAOKUR daki ‘’ Duygularım Darmadağın Anlayamazsın’’ hikayesi ile tanışmıştım bir kaç ay önce. Alıp götürmüştü beni ‘’istenmeyen insan kavramına ve istediğin anda kaçan insan formatıyla yüzleşildiğimiz ana-
Bu kitap ile ise favorim kesinlikle kader çizgisi yolu gibi görünen - ya da kendimizi bu şekilde teselli ettiğimiz (kandırdığımız’) ’ Sonra Geçecek’’ hikayesi oldu.
İlk iki hikayede ben ne okuyorum derken, bir baktım kitap bitmiş. Güzeldi - bir gecede bir şeylerden uzaklaşacak , yüzleşecek , kaçacak kadar güzel ve sade.
Kaybedilen baba hikayeleri , kazanılamayan ikili ilişkiler , kaçılan aile ilişkileri , yüzleşilirken ‘’u dönüşü’’ yapılan sorumluluklar.
‘’Bir şeyin gerçekleşmesi için önce onun istediğini unutmak gerektiğini öyle anlıyorum.’’
‘’Dünyayı bütünüyle kavrayamıyorsunuz, bir çeşit sakatlık bu.’’
‘’Kötü bir geceden sonra insan her şeyi sorabilir ve hatta sonsuza kadar sormayı bile isteyebilir; hem uyuyamamak sormak demektir, eğer insanın cevabı olursa uyuyabilir.’’ Franz Kafka-
