Ancak, Ortaçağ güneşi tamamen batınca, gotik deha sanat ufkunda bir daha doğmamak üzere sönünce mimarlık da gittikçe sönükleşir, renksizleşir, silinmeye yüz tutar. Basılı kitap, yapının bu kemirgen kurdu, onun kanını emer, yer bitirir. Yoksullaşır, yaprak yaprak dökülür, gözle görülür şekilde cılızlaşır. Değersizdir, zavallıdır, bir hiçtir. Hiçbir
İkinci Abdülhamid, hukumdarlığının 25. yılında, yalnız "Kise-ı Hümayun'undan" milli tesislere tam 25 milyon 780.129 altın sarf etmiştir. (Bu sayede 1552 parçalık dev bir eser listesi vücuda getirilmiş ki sayfa 266 da bir kısmının yazıldığı; hastaneler, okullar, fakülteler, demiryolları, Limanlar inanılmaz bir liste bu günkü Cumhuriyet'te kullandığımız bu tesisler hasta adamın Kızıl Sultanı tarafından yaptırılmış)
Sayfa 265Kitabı okudu
