Onu daha iyi tanımamış olmaktan dolayı üzgünüm.
Bundan dolayı ona kızgın değilim.
Şimdi büyüdüm, yaşamın zor olduğunu biliyorum ve hayatı daha dayanılır kılmak için “kötü” yollara başvuran kimi daha hassas insanlara kızmamak gerektiğini de.
Nihai adalete dair eski metafizik inançlarımıza rağmen evrende hiç adalet yokmuş gibi görünüyor. Neden o hayatta kaldı? İnsafsız, ahlaksız bir canavar; doğanın alnındaki bir leke; aynı zamanda da zalim, amansız, hunhar bir sahtekar.
Üzülme bir tanem, mutlaka, mutlaka bahtiyar olacağız. Bizim bahtiyar olamamamız dünyanın - hatta bugünkü dünyanın bile - affedemeyeceği bir cinayet olurdu.
Dünyada insan o kadar uzun yaşıyor ki, nerede doğduğunu unutması pek önemli değil. Hem unutsa ne farkeder? Doğmaktır felaketin kendisi, doğduğu yerin insana bir yararı yok!..