Allah der ki kimi benden çok çok seversen onu senden alırım ve ekler onsuz yaşayamam deme seni onsuz da yaşatırım ve mevsim geçer gölge veren ağaçların dalları kurur sabır taşar canından saydığın yar bile bir gün el olur aklın şaşar dostun düşmana dönüşür düşman kalkar dostun olur öyle garip bir dünya olmaz dediğin ne varsa olur, düşmem dersin düşersin şaşmam dersin şaşarsın en garibi de budur ya öldüm der durur yine de yaşarsın
Devr-i Mahzuni
Bu Dünyadan Bir Mahzuni Geçti...
Aşık Mahzuni Şerif Benim hayatımda çok özel bir yeri olan Halk ozanlarımızın en başında gelir.
Çocukluk yıllarımdan itibaren plaklarını kasetlerini dinleyerek ben ve benim kuşağımda ki, insanlar Mahzuni Şerif Türküleriyle büyüdü.
Bizler Mahzuni Babadan Aşkı, sevdayı, Hasreti, Gurbeti, İnsan olmanın erdemini,
Haksızlığa
Kreutzer Sonat- kitap yorumu
Bazen bir hiç cevabı bile her şeyi anlatmaya yeterlidir.
Tüm büyük eylemlerin, tüm büyük düşüncelerin önemsiz bir başlangıcı vardır. Büyük yapıtlar çoğu kez bir sokağın dönemecinde ya da bir lokantanın kapısında doğar. Uyumsuzlukta da böyle. Özellikle uyumsuz dünya soyluluğunu bu zavallı doğuştan alır. Kimi durumlar da neler düşündüğü konusunda bir soruya kişinin "hiç" yanıtını vermesi bir yapmacık olabilir. Sevilen yaratıklar bunu iyi bilirler. Ama bu yanıt içtense, boşluğun çok şeyler anlattığı, günlük devinimler zincirinin koptuğu, yüreğin kendisini yeniden düğümleyecek halkayı arayıp da bir türlü bulamadığı şu garip tinsel durumu belirtiyorsa, o zaman uyumsuzluğun ilk belirtisi gibidir.
Sayfa 31 - Can YayınlarıKitabı okudu
Gece ağlayan gündüz güler
"Ağlamayanlar gülemez. Gülmeleri içten olmaz. Gülmeleri gülmek olmaz. Esasen insanların hayırlısı, 'içi ağlayıp yüzü gülen' yahut 'gece ağlayıp gündüz gülen' olarak tarif edilmiştir. 'Gözyaşı medeniyeti' diye tanımlanmıştır medeniyetimiz. Neden öyle? Biz hep ağlamışızdır da ondan. Hira Dağı'ndan beri Efendimiz aleyhissalatü vesselam çok ağlar, az gülerdi. Daima tebessüm ederdi, güler yüzlüydü ama hüzün gözlerinden okunurdu. Çünkü gurbet diyarındayız, ana vatanımız değil dünyâ. Burada, Hz. Peygamber'in "Kün fid dünya keenneke garîbün ev âbiru sebîlin ve udde nefseke min eshâbi'l-kubúr" hadis-i şerifinde buyurduğu üzere, bir yolcu veya garip gibi yaşamamız lazımdır. Yaşamımız bir yolcu luktur. Gönlümüzde ayrılık acısı ve hasret vardır."
Sayfa 79 - Profil KitapKitabı okudu
