Bu platformun insanlar için değil de kitaplar için olan versiyonunu düşündüm de 1000okur kitaplar bizi paylaşıyor falan saçma bi düşünce evet ama hissettiklerimi anlatmaya en yakın ifade bu olabilir çünkü ben kitabı değil kitap beni okudu hatta canıma okudu beyin hücrelerim kılcal damarlarım tırnak uçlarım ve saç diplerim ağrıyor düşündükçe böyle
Öncelikle bazı sorulara cevap bulmak istiyorum incelemeden önce. Güray Süngü neden okunur, kim okur, herkes okumalı mı, Güray Süngü okumak keyifli bir şey mi ya da Güray Süngü'nün edebiyatı hangi zamana karşılık gelir.
Güray Süngü neden okunur sorusu herkese bakmatan ziyade beni kendime bakmama yarayan bir soru. Ben neden okuyorum dediğimde
Niçin uyuyorsun? Vaktin nasıl geçtiğini bilmemek için..
Klasiklerden gözümüz korkuyor biraz,yanılıyor muyum?
Kafa dağıtmalık,kolay okunan kitaplar hem ruhumuza hemde işimize iyi geliyor çoğu zaman.
Bu korku ve düşüncelerden kendimizi arındırdığımızda ise dünyaca ünlü edebiyat kokan eserlere yer vermek gibi bir düşünce içine giriyoruz okuyacağımız kitabı belirlerken..
Bende bu düşünceler içinde
“Sınır tanımayan bir zekâ, en büyük hediyedir insana.”
J. K. Rowling.
Bu sözleri dile getirirken kendisine mi atıfta bulunuyordu yoksa karakterlerine mi bilinmez fakat her iki çıkarımda aynı noktaya varmıyor mu zaten! Daha fazla sorgulamanın bir anlamı olmadığı gibi hem eserlerin hem de sahibinin hakkını hemen şimdi teslim etmek
Şimdi ben bu kitabı niye okudum, ya da adı Nöbet Çiçeği olan bir kitap okunur mu gibi soruları önemsemeyerek öncelikle kitabın konusuna odaklanmak istiyorum.
3 şişe ve 15 kadeh şaraptan oluşan bir kitap Nöbet Çiçeği. İki kadın kahramanımız Vildan ve Derin her bölümde bir kadeh şarapla kitabı bitirtiyorlar bize. Evet iki kadın var kitapta,
Edip Cansever