Okumak, ama nasıl?
“Okurken bir başka kimse bizim için düşünür: Biz sadece onun zihin sürecini takip etmekle yetiniriz” (s.61).
Gerçekten de öyle mi? Biz kitap okurken 
Arthur Schopenhauer’ın dediği gibi sadece yazarının zihin sürecini takip eden pasif süjeler miyiz? Eğer öyleyse “niçin okuyoruz ve okumak bize ne kazandırıyor?” Bir kitaptaki yazarın düşünceleri karşısında pasif
İnnâ lillahi ve innâ ileyhi râciun. Teoman Duralı hoca vefat etmiş. Bi dostum gösterince önce şaşırdım, genelde sevdiğimiz insanların vefatına şaşırırız. Ama sonra Sezai Karakoç'un vefatındaki teskinlik üzerime sindi. Hiçbir şey bitmedi ve güneş batmadı. Teoman Duralı hocaya yapacağımız iyilik onun kitaplarını eleştirel bir şekilde okumak ve onun üzerinden kemalizm ve çağdaş küresel medeniyeti anlayarak Müslümanca düşünme cehdimize azık kılmaktır. Onlar görevlerini ifa ettiler ve ebedi istiratgâhlarına çekildiler. Gençlik olarak emanetlerine sahip çıkmak bizim borcumuz. Gün romantizm günü değil hicreti bir uyanış vesilesi kılma günüdür. Teoman hocanın ruhu için el fâtiha.
