"Açlık, ölüm, kölelik. Prabaker'in fısıldayan sesi. Tecrübeden daha derin bir gerçek var. Bu gerçek bizim gördüğümüzün ya da hissettiğimizin ötesinde. Onun karşısında elimiz kolumuz bağlı, çaresiziz. Tıpkı aşkı bilmenin bedeli gibi, gerçeği bilmenin bedeli de bir çok kalbin katlanabileceğinden daha ağır. Bu her zaman dünyayı sevmemize neden olmuyor belki ama en azından dünyadan nefret etmemize engel oluyor. Bu gerçeği bilmenin tek yolu da onu paylaşmak. Kalpten kalbe. Prabaker'in benimle paylaşması gibi.Ve benim de sizlerle paylaşmam gibi."
Sayfa 73 - Artemis
Her şey bizim suçumuz, çünkü elimiz kolumuz bağlı oturup toprak sahibinin köyü soymasına izin verdik.
Sayfa 19 - Can Sanat YayınlarıKitabı okudu
Ölüm, diye düşündüm; ama ölüm gerçekler gibidir ve iki kelimenin birinci sınıf konforu içinde bir kıtadan diğerine uçarız, ama altımızda karanlık dünyaya ve denizler varken kelimelerin kendisinden ayrılıp anlamlarının üzerine paraşütle atlama zamanı geldiğinde paraşüt açılmaz ve elimiz kolumuz bağlı kalırız ya da hedefimizden uzağa sürükleniriz ya da aşağı doğru karanlığın içine bakar, korkuya kapılıp kelimelerin konforundan ayrılmayı reddederiz.
Her şey bizim suçumuz, çünkü elimiz kolumuz bağlı oturup toprak sahibinin köyü soymasına izin veriyoruz
Sadece beş dakika ayırın lütfen...Alıntı
Ey Türk evladı..Ben Aliya İzzetbegoviç!...
Sevgili okurlar..
Bu bir tarihi mektup...
Açlık, ölüm, kölelik. Prabaker'in fısıldayan sesi. Tecrübeden daha derin bir gerçek var. Bu gerçek, bizim gördüğümüzün ya da hissettiğimizin ötesinde. Onun karşısında elimiz kolumuz bağlı, çaresiz. Tıpkı aşkı bilmenin bedeli gibi, gerçeği bilmenin bedeli de birçok kalbin katlanabileceğinden daha ağır. Bu her zaman dünyayı sevmemize neden olmuyor belki ama en azından dünyadan nefret etmemize engel oluyor. Bu gerçeği bilmenin tek yolu da onu paylaşmak, Kalpten kalbe. Prabaker'in benimle paylaşması gibi. Ve benim de sizinle paylaşmam gibi.
Sayfa 77
Yoksulların da paylarını alacakları, kendilerini koruyabilecekleri o büyük güne kavuşmuş, bu sefaletten kurtulmuş olsaydık, kardeşimizin hesabını bu heriflerden sorardık. Ama elimiz kolumuz bağlı.. Ezilenleriz biz, ezilenler... Ne yapabiliriz? Memlekette adalet yok ki...
Sayfa 209 - Remzi KitapeviKitabı okudu
Hemen her gün işsiz güçsüz gezip, eve gelince karısına ve çocuğuna eziyet edip ve tüm bunlara rağmen sağda solda kahraman ve halâskâr bir edayla gezdiği için ona Salvador Ali derdik. Zamanında birçok yurttaş gibi o da ailesiyle beraber memleketlerinden çıkıp, birçok hayalin peşine düşüp Avrupa’ya yerleşmiş ancak zamanla tüm hayallerin sürrealist
