Sanıyorum,ilki hüzün (-o hep,gelir...) : “keşke”nin sınırına ulaşan; ağır bir üzüntü de taşıyan,ama yaşanmış doluluğa “çek git” diyemeyen hüzün...(En azından üç ayrı yüzde görmüştüm onu-farklı durumlarda; ama,hep,benden,benim bir eylemimden kaynaklanan durumlarda-üstüme yoktur hüzün vermede...!)
Sonra,kırıklık,burukluk,yitiklik-evet,acı (-onda da bir hayli becerikliyimdir!...) : Artık geri çevrilemeyecek bir sürecin sonuyla; birşeyin sonsuza dek yitirilmiş olduğu bilinciyle gelen,yılgı,yenilgi,yıkım
Hep buna benzer şeyler oldu ‘öteki’lere bıraktıklarım galiba-hep değer yitimleri...
Şimdi,ummak istediğim tek bir şey var: bütün bu yitim içinde,o sevdiklerimde,geriye benimle ilgili,saygıya benzer bir şeylerin kalmış olması (o “üçüncü temel değer”i buluşumu anımsıyorum: ben de,iki yandan da yitim içindeyken farkına varmıştım onun-‘ne hakt edeceğini bilememe’durumu içindeyken gelmişti,kendiliğinden geride birazcık da olsa saygı bırakabilmişsem,ne ala;yoksa da yoktur işte...
Sayfa 109Kitabı okudu
Yüzüm yenilgi ve şaşkınlıktan yorgun gözükürken, kafamın içinde bambaşka bir âlem vardı: Burada olduğumu, gövdemin içinde bir kalp, bir mana olduğunu, her şeyin istek, dokunma ve aşktan yapıldığını, bunun için acı çektiğimi hayatın temel gerçeği olarak artık anlıyordum. Yağmurun uğultusu ve su borularının gurultusu arasında, çocukluğumda babaannemin dinlerken mutlu olduğu eski alaturka şarkılardan birini duyuyordum. Yakınlarda bir yerde açık bir radyo olmalıydı. Udun baygın iniltisi ve kanunun neşeli tımbırtısı arasından yorgun ama umutlu bir kadın sesi, banyonun yarı açık küçük penceresinden bana ulaşıyor ve "Aşktır, aşktır âlemde her şeyin sebebi," diyordu. Bu kederli şarkının da yardımıyla, banyodaki aynanın karşısında hayatımın en derin ruhsal anlarından birini yaşadım ve âlemin, bütün eşyanın bir bütün olduğunu anladım. Yalnız önümdeki diş fırçalarından sofradaki kiraz tabağına, Füsun'un o an fark edip cebime indirdiğim firketesinden banyo kapısının burada sergilediğim sürgülü kilidine kadar bütün eşyalar değil, bütün insanlar da birlik içindeydi. Yaşadığımız hayatın anlamı, aşkın gücüyle bu birliği hissetmekten ibaretti.
Sayfa 228 - Yapı Kredi Yayınları, 36.Baskı, Eylül 2023
" İlk yenilgi en çok acı verendir ama sonra alışılır. "
…ilk yenilgi en çok acı verendir ama sonra alışılır…
Sayfa 160Kitabı okudu
Korku cesaretin düşmanıdır. Kendini koruma içgüdüsüyle geliştirilmiş bir duygudur. Korku içinde yaşayan insan asla özgür değildir. Korku gelecek bir kötülüğü beklemektir. Bulaşıcıdır. Çocuklara büyüklerden geçer. Korkunun kendisi insana korkulan şeyden daha çok acı verir. Gerçek eninde sonunda gelip çatacaktır. Onunla hemen yüzleşmek en iyisidir. Dünyada her şey cesaret ve şiddetli arzu ile gerçekleşir. Cesaret kaybolunca yenilgi kaçınılmazdır. Korku bütün meziyetleri de gölgeler ve engeller. Orta kırat bir insan tehlikeden önce çekingen, tehlike sırasında korkak, tehlike geçtikten sonra cesur olur.
Seçmenin Sırrı
Kuşkusuz, en büyük sır seçim. Herkesin tercih hakkı var. Yenilgi, acı, yoksulluk, utanç, kendinize acıma içinde bir başka gün daha geçirmeniz gerekmez. Neden baktığımız her yerde bu kadar çok iflas bayrağı çekilmiş? Yanıtı açık olmasa da çok basit. Sefalet içinde yaşayan bu insanlar - belki siz bile - seçme haklarından haberleri olmadığı için, yaşamlarında bir kez bile daha iyi şeylere ulaşmak üzere tercih haklarını kullanmamışlardır!
Sayfa 49
ilk yenilgi en çok acı verendir ama sonra
alışılır;
İlk yenilgi en çok acı verendir ama sonra alışılır.
_Hayat, sürprizlerle dolu bir kumardır ve hayatın ne olduğunu sadece kumarbazlar bilir.
_Eğer cesur değilsen samimi olamazsın, sevemezsin, güvenemezsin, gerçeğin peşine düşemezsin. O yüzden önce cesaret gelir. Ve diğer her şey onu izler.
_Risk al. Belirsizlik deme; merak de. Güvencesizlik deme; özgürlük de. Bu güvencesizlik, hayatın
İlk yenilgi en çok acı verendir ama sonra alışılır.
Sayfa 160Kitabı okudu
İlk yenilgi en çok acı verendir ama sonra alışılır.
Sayfa 160Kitabı okudu
İlk yenilgi en çok acı verendir ama sonra alışılır.
Sayfa 160Kitabı okudu
İlk yenilgi en çok acı verendir ama sonra alışılır.
İlk yenilgi en çok acı verendir ama sonra alışılır.
Sayfa 160Kitabı okudu