Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.7
Bir kadının küllerinden doğması ve yaşadığı kötü şeylerin ardından güçle ayağa kalkması! Aşkta hatalar bile affedilebileceğini anlatıyor bu kitap. Bi kitabın en sevdiğim kısmı, sorunlar düzelince ve mutluluk artık gün yüzüne çıktıktan sonra çoğu kitap, yazarlar tarafından bitirilirken bu sevilesi(sevilen) yazar kitabı burada bitirmiyor. Mutluluklarınıda okuduk, çok mesudum.
Galiba hayatımda karşılaştığım en ilginç hikâye kitabını okudum. Cuniçiro Tanizaki'nin 1933'de yazdığı bu eserin bu kadar şaşırtıcı olabilmesini neye bağlamak gerekir, gerçekten bilmiyorum. Çevirmen Oğuz Baykara, Sunuş yazısında Tanizaki için "gelmiş geçmiş bütün Japon yazarlar arasında edebiyatı "ölüm"den ve
591 syf.
7/10 puan verdi
Beyazıt Akman önceki iki kitabı ile en sevdiğim yazarlar arasında yerini almıştı. Dünyanın İlk Günü okuduğum en iyi kitaplardan biriydi. Son Sefarad ile ise kalbimi fethetmişti. Bu kitabına çok büyük beklentiler içinde başladım. Ancak beklentilerimi karşıladığını söyleyemem. Aslında tam olarak da nasıl yorumlayacağımı bilemedim. Bazı bölümlerde, bölüm başlarında karakter isimlerini belirtmiş, o harika masalsı dilini kullanarak sizi kitabın içine çekmeyi becermiş. Keşke bunu bütün kitaba uygulasaydı. Kitabın çoğu yerinde bölümü bir süre okumadan hangi karakterden bahsettiği anlaşılmıyor. Özellikle kitabın başı çok karışık zaman dilimlerinde yazılmış. Neden öyle yaptığını, kronolojik bir sırayla ilerlemediğini anlamlandıramadım. Bölüm başlarında tarih belirtse daha hoş olurdu.
O dönem hakkında tarih bilgim az olduğu için tarihi bilgi konusunda yorumda bulunamayacağım ama hangi bilginin gerçek hangi bilginin uydurma olduğunu anlamak için o dönemi araştırma isteğimi kamçıladığını söyleyebilirim. Okurken gerçek mi bunlar diye kendime sorduğum çok yer oldu.
Belki de bu kitabı, devam kitabını okumadan yorumlamamak gerekiyor. Diğer kitabı da okuduktan sonra daha doğru bir değerlendirme yapmış olurum sanırım.
Genel anlamda okumaktan keyif aldığımı söyleyebilirim ama bir Son Sefarad gibi de değildi.
Evet, en sevdiğim yazarlar arasında olan Adam Fawer'ın yeni çıkan OZ kitabı bitti. Her Adam Fawer okuyan okuyucu gibi bende büyük bir beklenti ile başladım ama beklentilerimi karşıladığını söyleyemeyeceğim. Teşekkür yazısından anladığım ve kitap bitince teyit ettiğim şey şuydu ki; kitap biraz zorlama yazılmıştı. He kitap kötü müydü? Hayır! Sadece demek istediğim Olasılıksız ve Empati'nin ardından bu kitap sönük kalmış. Neyse kitabın konusu: Dorothy adında; sevgi görmeyen, teyzesinden dayaklar yiyen, köy gibi bir yer olan Kansas'da yaşayan, 13 yaşındaki bir kızın, yaşadığı hayatı, farklı bir varoluş düzleminde-paralel evren gibi- yaşaması anlatılıyor. Kendinizi bazen çizgi roman okuyormuş gibi hissedebilirsiniz. Dorothy'in dostları olan Jak'i, Liberace'yi hatta dost sayılmayan İris'i bile sevdim! Ama Seemore'yi diğerlerinden bir tık daha çok sevdim. Beklentilerinizi yüksek tutmadan okuyun bu kitabı. Yazarın, kitabın bazı yerlerinde parantez içinde konuşmaları vardı. Bence bu kısımlar hoş değildi. Sonuç olarak zorlu, komik ama dostlu bir serüvendi.
Aşkın, cesaretin ve masumiyetin buluştuğu kitaptır; “Zeliş”.
Ercan Kesal’in son zamanlarda verdiği bir röportajında okuduğum bu satırların özellikle son cümlesi bugünün bazı gençlerin kitap ve edebiyat anlayışını çok iyi tarif ettiğini düşünüyorum. Olduğu gibi aşağıya alıyorum alıntıyı; “… Bu kadar aynileşmek, düzensiz bir vasatın esiri
Hakan Günday'ın piçleri çok gerçekçi bir şekilde ele aldığı bir kitap: Piç.
Kitaptaki piç terimi ile toplumun olağan yaşamının dışında bir hayat süren insanlar kast ediliyor. Mesela kitabın bir bölümünde piçler için şöyle diyor: "Piç olmanın, doğuştan gelen tek şartı herhangi bir üstün yetenek sahibi olmak ve o alana ilgi duymamaktır."
Kitap 4 ana karakter (piç) etrafında az bir olay ve çok karakter tahlilleri ile devam ediyor. Dilinin içine çeken bir tarafı var. Kitapta 1000 cümle varsa bunun en az 900'ü alışılagelmişin dışında. Kelimelerin zikzak çizmesi, değişik kullanımı okurken daha fazla dikkatli olmanızı sağlıyor. Bu anlamda yer altı edebiyatı gerçekten ilgimi çekmeye başladı. Çünkü bir yazar bu türde gerçekten iyi değilse oturup sırf 'değişik' olsun diye bu kadar değişik cümle kuramaz. Kurarsa da muhtemelen itici durur. Fakat Hakan Günday'da böyle bir şey görmedim.
Yazar kendi düşüncelerini sık sık araya koymuş. Aynı zamanda karakterlerin ağızlarından da sık sık düşünceler ortaya konmuş. Burada bir seçim yapması daha güzel olurdu kanımca. Çünkü karakterlerin düşünce yapısıyla, yazarın satır aralarında verdiği kendi düşünce yapısı birebir uyunca karakterler biraz zayıf duruma düşüyor.
Sonuçta okurken zevk aldığım, bazı noktalarda ufkumu genişleten bir kitap oldu. İkinci Hakan Günday kitabımdı. Yaşayan, yerli bir yazarı daha sevdiğim yazarlar listeme eklemiş olmaktan dolayı ayrıca sevindim.
İyi okumalar dilerim.
Bu sitede profillerde gruplandırma benzeri bir özellik olsa yine ve de yine "kütüphaneden rastgele alıp okuduğum kitaplar listesi"ne ekleyeceğim bir kitap olurdu Ayçiçekleri. Son zamanlarda bunu çok sık yapmaya başladım. Nedeni ise daha çok heyecan vermesi. Ne ile karşılaşacağınızı bilmemenin verdiği zevk paha biçilemez. Aldığınız kitap
İskender Pala en sevdiğim Türk yazarlar arasında. Bunda yazdığı tarihi romanların çok büyük etkisi var. Yunus Emre'nin köyünde çıkan kıtlık yüzünden ailesi ve köyü için Hacı Bektaşi dergahına buğday istemeye gitmesiyle, dergahta geçen meşhur konuşma sonrasında nefesi değil ille de buğdayı istemesiyle başlıyor roman. Bu olaydan sonra onun manevi yolculuğu başlıyor, Tapduk Emre dergahında odun toplamakla geçiriyor yıllarını. Doğayla bütünleşiyor, her şeye "Bilmem." diyerek kibrini kırmaya çalışıyor, her yerde Allah'ı arıyor, aşk oduyla yanıyor.
Edebiyat hocamızın sufi dervişlerle ilgili söylediği bir söz vardı. "Derviş olmak kolay değildir, her şeyi terk etmeniz gerekir ama bu yetmez. 'Ben her şeyi terk ettim.' demeyi de bırakmanız gerekir. Yani terk etmeyi de terk etmeniz gerekir." demişti. Bir sufinin Allah aşkını arayışının anlatıldığı bu romanda bir yanda Yunus'un küçük oğlu İbrahim'in hikayesi anlatılır. Her yanda Moğol tehlikesi kol gezerken küçük İbrahim'in yolu binbir tehlikeyle kesişir. Sonunda yanında bulunduğu işkence ustasının da etkisiyle Allah'a inanmayı bırakır. İki farklı hayat iki farklı şekilde akıp gitmeye devam eder.
Dönemin Anadolu atmosferi de gayet güzel verilmiştir kitapta. Moğol zulmü altında inleyen halk kitleleri bunca acıya katlanmayı ancak tasavvufa sığınma yoluyla bulabilmiştir. Dili biraz ağırdır ama Yunus Emre'nin anlatıldığı bir kitaba da böylesi yakışırdı zaten. Bu kadar cesur ve zor bir konuyu ele alabildiği için yazarı da tebrik etmek lazım. Keyifli okumalar...
Çöp'ü arkadaşımın tavsiyesi ve de bu tavsiye üzerine kitabı bana ödünç vermesi neticesinde okuma şansı buldum. Çöp, genç bir yazarımızın yazdığı bir kitap. Yeni jenerasyon olan yazarlara bir ön yargı besleyen ve bunu kıramayan bendenizi etkileyen bir kitap olmuştur Çöp. Yanlış bilgi vermiş olmayayım ama 17 yaşında çıkarmış Çöp'ü Denizhan Yıldız.
