Yirmi dört yıl önce mahkemede Marksist olduğumu haykırdım.
Bu, ümitsizlikten doğan bir isyandı.
Bir nevi meydan okuyuş.
O yalnızlık içinde bir şey olmak ihtiyacı. Yılları çeşitli “humiliation”lar içinde geçen, kucağında yaşadığı cemiyette hep yabancı muamelesi gören, bazen Türk, bazen şehirli, bazen insan olduğu için envai hakarete uğrayan
Sayfa 77Kitabı okudu
Üç arkadaşın öyküsü bu. Beyoğlu’nda büyümüş, Beyoğlu’nda yaşayan üç ayrı kişilik, üç ayrı kimlik, üç ayrı insan. Ölümsüzlük merakıyla başlayan ölümler. Her cinayetin ardında gizemli bir neden… Ve soruşturma boyunca adım adım, bina bina, sokak sokak Beyoğlu. O çoksesli, çokrenkli, çokdilli, çokkültürlü Beyoğlu. Günümüzün Babil Kulesi… İnsanın
Bugün itibariyle Kocaeli Kitap fuarı kapılarını kitap severlere açtı, aralarında küçük çocukların, içi bozuk para dolu cüzdanlarını çıkarıp kitap alması gördüğüm en güzel tabloydu.. İnanın çocuklar inanın, güzel günler göreceğiz, güneşli günler... Kocaman bir kitaplar dünyası, büyük bir kütüphane... Gelebilenlerin bu güzelliği görmesini isterim, sevgiler :)
İçinde dört bin kitabın bulunduğu bir kütüphane olmasına rağmen insana boğucu gelmeyen, büyük mavi odaya giderlerken, Sarah Schumann, “Seni tam anlayamadım,” dedi. Sarah Schumann lüks bir hayat yaşıyordu ama bu, hayatının merkez noktasını teşkil etmiyor, yüksek sosyetedeki diğer kadınlar gibi gününü dünyanın her yerinde alışveriş yapmakla, hava atmakla ve başkalarını küçük görmekle
geçirmiyordu. Sarah’ın istediği her şeyi yapabilecek imkânı olmasına rağmen, Schmidt’in üst sosyetede tanıdığı en bonkör kadındı. Sanat ve kültür hayatını destekliyor, şiddet görmüş ve tecavüze uğramış kadınlar ve her şeye rağmen hayatta bir şansları olsun diye, engelliler için yardım dernekleri kuruyordu. En çok da, cinsel saldırı sonucunda büyük darbeler almış olan çocuklarla ilgileniyordu.
