Bu romanı ayakta alkışlanması gereken bir roman olarak görüyorum, 
Victor Hugo tebrik ediyorum. Şaşkınlıklar içerisinde okuduğum bir romandı. Mahkumları idamla cezalandıran bir yönetimin hakim olduğu zamanda Victor Hugo bu tarz bir romanı yazma cesaretini bulmasına epey bir şaşırdım. Ne kadar roman ilk yayınlandığında yazar olarak kendi adını açık bir şekilde belirtmese de o yönetimi eleştirebiliyor olması bile benim için bir cesaret göstergesidir. Romanda bir mahkumun idam cezasına çarptırılması ve roman kahramanı(mahkum) ağzından bu durumun yanlış olduğunu dile getirmesini anlatır. İdam edildikten sonra mahkum suçlu olsa bile mahkumun ailesinin bir suçunun olmaması ve bu idamdan dolayı sadece mahkumun değil suçsuz olan ailenin en başta biricik kızının da ceza çekmesini görüyoruz çünkü mahkum öldükten sonra bir anne evlatsız bir kadın eşsiz en önemlisi küçücük bir çocuk ise babasız kalacaktır. Açıkçası kendimizce çok büyük suç işleyen birine idam gelsin gibi cümleler kurmamız çok basit gözüküyor olabilir ama yine de idam istesek bile hiçbir insan mahkumun ölümünü izleyince o dönemdekiler gibi zevk almaz ,alkışlamaz ben o dönemin toplumunun bu şekilde tepkiler vermesine de şaşırdım yani kısaca çok şaşırarak okuduğum bir kitaptı herkesin okumasını düşündüğüm bir kitap. 
Bir İdam Mahkûmunun Son Günü
