Sustu. Konuşmak gereksizdi. Bundan sonra kimseye ondan söz etmeyecekti. Biliyordu; anlamazlardı.
Okur Takip Önerileri
Dünyada hepimiz sallantılı, korkuluksuz bir köprüde yürür gibiyiz. Tutunacak bir şey olmadı mı insan yuvarlanır. Tramvaylardaki tutamaklar gibi. Uzanır tutunurlar. Kimi zenginliğine tutunur; kimi müdürlüğüne; kimi işine, sanatına. Çocuklarına tutunanlar vardır. Herkes kendi tutamağının en iyi, en yüksek olduğuna inanır.
Herkes tren yolculuğundaki süreksiz tanışıklıkla yetinir gibiydi.
Sevilende bizimle ortak duygular vardır sanırız.
"İnsan tüm yaratıkların en çürüğü ve en zayıfıdır; üstüne üstlük en kibirli olanıdır"
İnsanlar içlerini döktükçe uzaklaşıyorlar birbirlerinden.
