Kitabı bitirmek üzereyim. Okuduktan sonra yine ülkemin ve halkımın durumuna eskisi gibi üzülüyorum. bunda bi değişiklik yok ama her halkın yaşadığı aşamalardan biz de geçiyormuşuz. Bunu anladığım için kalbim rahat. Ayrıca bu durumların sadece bize has olmaması, evrensel olması daha iyi olmak için kamçılıyor. Biz doğduğumuz günden beridir Avrupa'nın kibar, görgülü, bilgili, zeki olduğunu zannediyoruz. Bazen yeni arkadaşlıklar kuruyorum, kimisi 30 kimisi 40'ında oluyor. Onları evvelden beridir kibar, görgülü, bilgili, cesur, güçlü kimseler olarak tanıyorum. Ama hayatta karşılaştıkları aşamaları anlattıklarında benim son zannımın yanılgı olduğunu görüyorum. Aynı şekilde ben de geçmişimdeki gibi değilim. Mesela ilk kez tanıştığımda ne kadar mutlusun gibi şeyler duyuyorum. Evet mutluyum ama uzun yıllar, küçüklüğüm de dahil bi eksiğim olmamasına rağmen mutluluk hissetmedim, mutlu olamadım. Sonra çokça kitap okudum ve yazılımımın buglu olduğunu keşvettim. . . =)
