Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.25
Beyazıd Bestami ve Köpek
Bayezid-i Bestami (Kuddise Sirruh) bir gün, talebeleriyle dar sokaktan yürüyordu ve karşıdan da bir köpek geliyordu o büyük gönül dostu hemen duvarın dibine çekildi ve talebeleri de çekildi köpekte sallana sallana yoldan gecti gitti (bu talebeler'inden birinin hatırına şöyle geldi;
İnsanoğlu hayvanlardan şereflidir. Hem bizim şeyhimiz, ariflerin sultanıdır. Hemde etrafındakiler onun, her biri çok kıymetli sadık talebeleridir. Bütün bunlara rağmen, şeyhimiz bu köpeğe yol vermesinin hikmeti acaba nedir?"
Bunun üzerine Bayezid-i Bestami Buyurdu ki; köpekle karşı karşıya gelince köpek bana, hak lisanı ile; ey gönül dostu sakın kibirlenme gurur yapma benim yerimde sen senin yerinde bende olabilirdim, onun için kibirine yenik düşme dedi ...Bayezid-i Bistâmî Hz., köpeğe; Senin dışın pis, benim ise içim. Gel arkadaş olalım belki birbirimize faydamız olur dedi. Bunun üzerine köpek dedi ki:
Seninle arkadaş olmamız mümkün değil. Çünkü halk Sana tâzim eder, beni horlar. Seni gören ikramda bulunur, beni gören taşlar. Senin bir ambar buğdayın var, ama benim yarına yiyecek bir kemiğim bile yok.
Ariflerin Sultanına selam olsun! dedi ve boynunu büküp gitti. gönül gözü açık olana köpek bile nasihat veriyor; işte bu yüzden kimseyi hiçbir canlıyı hakir görmemek,küçük görmemek lazım. herşeyin yaradanı Allah cc.'dür. Kimse kimseden üstün değildir üstünlük ancak takva ve amelle olan şeydir.
Melek Yüzlü Şeytan?
Gerçekten insanın hayatta dilediği şeye dikkat etmesi gerekiyor, o an bize doğru gelen dilekler belki de hayatımızın serüveni boyunca lanet edeceğimiz şeylerden birine dönüşebilir...
Karakterlerin hepsi kendine özgüdür, bu nedenle birbirlerinden farklı kişilikleri ile düşünce tarzlarını anlamaya çalışmak kolaydı benim için. Yalnız öyle yerler
Kitabı okurken sürekli yaşadığım durumlar
*Kes artık Gece!
*Kitapta da herkes felsefi konuşuyor bi tane normal konuşan yok
*Yazar Uygar'ı sürekli övüyor kesin ölecek kesinn..
Ayrıca kurşun yemekten kevgire dönen Ediz duruken tek kurşunda ölen Uygar...
*Doğa hamile kalıp bebeği de trajik şekilde ölmezse ben de bir şey bilmiyorum (çokk klasik baygınlık geçirdim)
*Yazarın cümleleri yazarken eski satırları sürekli copy paste yapan görüntüsü (bilgisayarda 'of neredeydi yaa' diye arayıp ctrl+c, ctrl+v yapıyor)
*Ne dağ eviymiş arkadaş!
*Ee şimdi Levent Çağıran neden öldü? Bir de Ediz şerefsiz babanın intikamını alıp ne yapacaksın Allah aşkına ama
*Her duyduğu şeyden sonra derin uykulara yatan Doğa'yı okurken aklıma hep ötmekten yorulup hık diye yana devrilen horoz görüntüsü geliyordu djdjdjd
*Şevkat Yerimdar'daki kahvehanenin camı bu kitapçının camı kadar parçalanmamıştır. Kitapçının sahibi dükkana geliyo tepkisi 'of yine mi yaa' (Mesut Süre taklidiyle okuyun djjdkd)
Çok güzel yeşil bir taş buldum. Hemen çık gel.
Burada okuma kayıtlarına aldığım kitaplar dışından onlarca kitap okudum. Fakat Zorba hayatımda okuduğum en güzel eserler içerisinde kesinlikle ilk beşte yer alacak düzeyde mükemmel bir kitaptı. '' Bu kitap özellikle seçildi, haberin olsun'' cümlesiyle bir dosttan gelmesi kitabın anlamını şimdi daha da artırdı. Kitabın dili o
}♡{ Bu kadar yıl sonra bile iki kişinin birbirlerine bu denli ışıltıyla bakmayı sürdürmeleri mümkün olabilir miydi?
Bir erkek bunca yıl tek bir kadına evlilik bağıyla bağlı kalabilir, aşkını
koruyabilir miydi?
Aslında bunun olabileceğinin en yakın ör-
neği, annem ve babamdı.
Ancak yine de... Bu konuyu aklıma
getirişimin beni korkutmaması
Yaklaşık bir yıldır dini inanca sahip değilim. Dinden çıktıktan sonra hayatımın anlamını kaybettim. Önceden ilgi duyduğum her şey artık çok gereksiz geliyordu. Kendimi tamamen boşlukta hissediyordum.
Bir anlam bulmak zorundaydım ama o kadar kolay değildi anlam bulmak. Bu kitabın anlam bulma konusunda bana yardımcı olabileceğini
18-20 li yaslarimda belli bir olgunluga ulasmanin, o zamana kadar biriktirdiklerimizin kaliciligi ve bunlarin evrensel dogrular olmasi cok onemli gibi geliyordu. Kisiligimizin kabul edilmesi ve belli bir arkadas cevresi olmasi icin bunun boyle olmasi gerektigini dusunmusumdur hep.
Biraz daha yas alip evlendigimde insanin en sevdikleriyle bile imtihan olabildigini, bazen istedigi bazi seyler icin istemedigi durumlara maruz kalmak zorunda oldugunu, tahammul gelistirdigini, yeri gelip olumlu ruh halini degistirebildigini gordum.
Anne oldugumda ise tamamen saskinliga ugradim; cocuklar her an degisiyordu. Degisklmedikleri ve hep verici kaldiklari alanlar sevgileri, birlikte olma istekleri ve merhametleriydi. Cunku geri kalan hersey disarida ve disaridan gelmeye devam edecek.
Bu kitap birkac çarpıcı sözü saymazsak basit bir psikolojik roman gibi gorunebilir. Ama insanin isterse eger kisa surede ya da uzun surede farketmez cevresine degil kendisine bakis acisina ait olan gozlukleri cikardiginda; kendisine net bir sekilde baktiginda neleri halletmek icin beyninin onu goturecegi bircok farkli yolu oldugunu gorebilir.
Yillar once bir Tedx konusmasinda gencecik bir kiz annesinin uzakdogu seyahetinden neyi getirdigini sordugunda annesinin sunu getirdigini belirtmisti;
"Baskalarinin hayatlarina harcadigim sureyi kendime harcamayi."
Bazen cocuklar gibi olmaliyiz sevinclerimizde coskulu ve uzuntulerimizde gecici.Kitapla ilgili pek bir sey yazmadim ama bana hisstlettirdigi bunlar oldu. Herkes umarim kendine ait ciksrimlari okurken yapar.
gerçekler duvardaki çatlaklardan dışarı mutlaka sızar...
~~~Beklersin. Ümit dolu dakikalar ve ümitsizlik dolu günler boyunca beklersin. Bazen sadece beklersin, bundan daha aşağılayıcı bir şey daha yoktur~~~
Malamud'a hem Pulitzer Ödülü hem de Ulusal Kitap Ödülü kazandıran bir klasik olan "Tamirci, karısı tarafından terk edilen ve Rus kasabasında yaşayan, genel bir tamirci olarak çalışan ve
(Spoiler olacak)
Üçüncü kitapta artık işler kızışıyor, mevzular daha karanlık bir hâl alıyor... Diğer kitaplarda da olduğu gibi bu kitapta da Celaena güçlüydü ve cesurdu. Bazı yerlerde beni gıcık etti. Örneğin bir insan neden diğer insanların mutluluğundan nefret eder ki? Sırf kendisi yalnız hissediyor diye... Bazı noktalarda huylarını hiç
Sevgiler Tavşan'ıma
Ağladım. Ben uzun yıllar ayı gibiydim. Sonra karşıma bir tavşan çıktı ve tavşan ailesinden oldum. Son sayfasında yıldızları izledikleri sayfada onun sevdiği hayat buydu işte. Kısmında ben tavşanımı özledim. Onunla paylaştığım hayat bana çok güzel ve neşeli geliyordu. Yaramazlıklar yapardı ve çok sevimliydi. Bu masal kitapları zaten yetişkinlerin birbirleriyle olan iletişim dili. Çok güzeldi. Çocuklara çok uygun.
