GEÇ KALMIŞIM
21 yaşında olabilir miyim, yoksa 35 mi? Yolun başında mıyım, yoksa geç kalınmış bir acının içinde mi ? Belki de sadece bir teneffüs arası, derme çatma bir kütüphanede yazıyorum bunları. Kim bilir? Belki de geç kalmışlığın acısıyla dolu bir yazıdır bu. Ama bir gariplik var; karşımda beyaz, arkamda ise hiç de hoşuma gitmeyen sarı renkli bir duvar.
Duyu organlarının oluşturduğu bir Rüyadayız
Hiçlik makamına ermek için önce var olmak, gerek. Var olmak cesaret ister . Var olmak bedenin ve ruhunun tüm sorumluluğunu alan eylemlerde bulunmak demek. Eylemsizlik ölümden korkmak demek. Var olan insan ölüme yaklaşır. Eylemsiz olan insak zamanı dondurup var olmaktan kaçar.
Duyu organlarımızın oluşturduğu bir rüya içinde, dünya peşindeyiz. İstediğimiz her şey duyu organlarımızın istedikleri. Duyu organlarımız ne istiyora bakmamaliyiz. Duyu organlarından sıyrılıp gitmemiz gereken yola gitmeliyiz. Ben ne istiyorumu keşfetmeliyiz. Peki öz olan asıl ruh olan bene nasıl gidilir.
Var olduktan sonra, hiçlik makamına ermek de cesaret ister. Hayata duyu organlarımizin bize algılattigi bir rüya olarak bakmak gerek. Dünya uyku hali, ahiret uykudan uyanma halidir.
Ah! Benim hercai yüreğim..
Vazgeç bu sevdadan.
Kaç kere umut sofrasına oturup, her seferinde boynunu bükerek sessizce aç kalktın? Uslanmadın mı! Sen ne zaman bu konuda hayal kursan gerçekler o hızla kaçtı senden. Umutsuz yaşamak nedir hala öğrenemedin! Ne kaldı ki, hayal ediyorsun?
Dokunduğun yürek artık çok değişti kabul et. Gri ve ışıklı bir gecenin pencerene dolmasına izin verseydin aylar önce, görecektin aşkın seni nasıl da yaktığını.Güçlüyüm deme! Gücün bitti artık. O, artık çok uzaklarda aşk şarkıları söylüyor ellere.Başka başka tenlere dokundukça gökkuşağı açtırıyor yüreklerde.Yedi mevsimin solgun tüm çiçekleri bizim yanı başımıza çöreklendi anla artık! Gitmeliyiz.
Her çalan telefonda büyüyüp - küçülme dayanamıyorum! Yok etmeyi bilmek gerek kendine gel: Öleceğim.Uyurken bile hızla çarpan hallerinden usandım artık.Kopup gidecekmişsin gibi geliyor benden.
Gözlerimle belirsiz bir biçimde bir araya gelişlerin de canımı sıkıyor. Olur olmadık zamanlarda ağıtlar yakmak hiç hoş değil. Müzik bile dinleyemez oldum sayende; tansiyonumu yükseltecek kadar gümbürdeyip dengemi bozuyorsun. Kişisel denklerimi dahi alt üst ettin..Gecenin kör vaktinde, yangınını gevezelikle geçiştirmek için tüm enerjimi harcıyorum.Ne zoruma!
Tozu yerinden oynatmak başımıza bela açacak.Bizim aşk kalemiz yıkıldı.Kapat bu sayfayı; kanadını kırasım geliyor!
_Sık ve çok gülmek, zeki insanların saygısını ve çocukların sevgisini kazanmak, dürüst eleştirilerin takdirine layık olmak ve yanlış arkadaşların ihanetlerine katlanabilmek, güzelliği takdir edebilmek, başkalarındaki en iyiyi bulabilmek, sağlıklı bir çocuk, bahçelik bir arazi ya da daha iyi duruma getirilmiş bir sosyal durum yoluyla bu dünyayı
hayalleri için çıldıran adam
Ben de İncil'i okuyorum arasıra, tıpkı Michelet'yi, Balzac'ı ya da Eliot'u okuduğum gibi; ama İncil'de babamın gördüklerinden çok daha değişik şeyler görüyorum; babamın o akademik görüşüyle Kutsal Kitap'ta bulduklarını ise ben hiç bulamıyorum orada.
Aralık 1881'de kardeşi Theo'ya böyle yazar 28 yaşındaki
Sayfa 99 - Kapı YayınlarıKitabı okudu
"Roman'ın New Paliz'taki dağlarda bir kulübesi var. İlkbaharda
gitmeliyiz."
"Bir çaresine bakacağız. Önce Atlanta'daki bu bokluğun üstesinden
gelelim."
"Babamın senin için doğru adam olduğunu nasıl anladın?"
"Geleceğe baktığımda ben kelimesini kullanmayı bıraktım."
Farkında olsun ya da olmasın, Drew da benim gibi biz demeye alışıyordu.
Yatakta yanıma girdiğinde kollarımı ona sıkıca doladım. Belki, sadece belki, ikimiz de şimdiye kadar doğru kişiyi bulamamıştık...çünkü henüz birbirimizle tanışmamıştık.
