Bir kuş sürüsü görüyorum; karla kaplı sokaklarda kanatlanmaya çalışan, cılız, titrek, küçük silüetler. Birçok gölge ve artık gökyüzüne bakmayan birçok yüz.
Sayfa 8 - KaraKarga Yayınları
Kambur Balinanın Midesindeki Adam
Adam "Ne yaşadım ben... Ve yaşamaktayım. Evet, sonunda bir döngüyü kırdım... Fakat başka döngülerin eşiğindeyim şimdi. Onlara, diğerlerine ne anlatabilirim gerçekten... Belki onlara yarımlığımı, eksikliğimi anlatabilirim. Karanlığımı ve Gölge benliklerimi anlatırım belki. Belki tüm varlığımla içinde olduğum, hissettiğim rüyalarımı anlatırım. Kendime, hayata yabancılığımı da anlatsam, fazla mı olur... Peki gerçekten ne anlatmak istiyorum ben ve kime anlatacağım bu kadar şeyi... Önce kendime sonra dostlarıma anlatırım belki."
Gözlerini karanlığın, Kambur Balinanın Midesinde açan Adam oraya nasıl geldiğini anlamaya çalışır. Uyandığı andan öncesini hatırlayamaz. Kafasının içinde birbirini boğan düşüncelerin, seslerin arasından sıyrılıp hayatta kalmaya ve içinde bulunduğu gerçekliği sorgulamaya, anlamaya çalışır.
“Kurtuluşum, bir umut. Yaşamım bir işkence. Beynim bir fanus. Düşlerim kar tanesi. Hepsi erimiş, hepsi kurumuş. Hepsi dağınık ve hepsi karışık. Neyin yankısı bu kulaklarımı yakan, neyin umudu bu içimde coşan.”
kitapyurdu.com/kitap/kambur-ba...
Kambur Balinanın Midesindeki Adam
Havalar soğuduğunda,
İnsan gölge veren ağaçları unutur…
(DOSTOYEVSKİ)
Adı Ölüm; o gölge bir başrol. Ölüm, doğruyla yanlışı ayırt edebilme kabiliyetini derinden sarsarak oyunculara rollerini bile unutturabiliyordu. Ölüm; diğer tüm oyunculardan daha sahici, daha ikna edici bir role sahip. Ama ölüm hayat olmadan bir hiçti...
