Gölgeler, artık perili olmadıklarından bana aydınlık geliyorlar.
İstanbul’un kimseye göstermediği yüzleri, günden geceye değişen renkleri, fotoğrafçının kamerasından, ressamın fırçasından, şairin kaleminden kaçan utangaç köşeleri…
Hep anlatılmayan bir İstanbul olacaktı…
Adam üşür, bir düş yarım kalır.
Ve gece ağır basar şakaklarımda
Eksi derecelerde zaman
Duvarlarda gidip gelen gölgeler
Sobada sönmek üzere cılız ateş
Dumanlar dans ederken
Uykusuzlukla baş eder özlem.
Kan çanağı gözlerimde
Yanar durur koca dünya.
Adam üşür, bu şiir yarım kalır.
(2016)
(Kadir Sefa)
Birileriyle, uzun uzun, belki de saatlerce konuşmak istiyordum, ama onlarla konuşamayacağımı hemen anladım. Bir an neredeyse gözlerimden yaşlar getirecek bir keder sarıyordu ki içimi, gururla silkindim: Ruhumu açacağım kişileri kitaptaki dünyada yaşayan gölgeler arasından seçecektim.
Sayfa 12
Yüzümde hüzünden gölgeler kaldıysa,
İçimde örülen duvardan düşmüştür, çatladıysa.
Sayfa 258Kitabı okudu
“Sizler hamasetle beyni çürütülmüş bir avuç ahmaktan başka bir şey değilsiniz...”
