Boşver aşık olmayalım biz!
"Çocuk olalım hatta, çocuk kadar saçmalayıp, saçmaladığımızı düşünmeyelim.
Apartmanların zillerine basıp kaçalım. Yakalanınca 'o bastı' diye birbirimizi suçlayalım.
Dayak yersek 'nasıl da dövdü lan' deyip alay edelim kendimizle.
Uçurtma uçuralım seninle.
Tam havalandığında ben yanağından öpeyim, sende heyecandan elinden ipini kaçır.
Şaşkın
Ey Celuta, bu kadar zalim olma! Bu küçük aile eğlencesi çok şirin! Aşklarım, beni şehvetle kendimden geçirin! Gülelim eğlenelim! Gülelim eğlenelim!
Olmayacak şeyler yapalım. Gülelim, eğlenelim. Hayat çok kısa... eğlenmemize bakalım. Yoo, çok uzun... Upuzun günler, aylar, yıllar var önümüzde. Bu uzun zaman ancak eğlenerek geçer.
Okumaların sonucu anladım ki, kimi yazarlar büyük sapma içindeler. ''İnsan niçin bu dünyada, nereden geliyor, nereye gidiyor, ölüm nedir, bu varlıkları yaratan kimdir, niçin yaratılmıştır?'' gibi binlerce temel soruyu umursamıyorlar. Dile getirmeseler de söyledikleri şu.
Bu dünyaya her nasılsa gelmişiz, yaşarız ve ölürüz, öyleyse bu kısacık hayatımızın tadını çıkartalım, gülelim, eğlenelim, kam alalım dünyadan.
Bu tür yazarlar, sanatı bir güzel uğraş olarak görürler. Bir oyun, bir tür eğlence, hatta bir nevi uyuşturucu. Samimi duygularını sanat yoluyla dile getirmek gibi bir niyetleri yok. Biçimsel olarak böyle belki, öyleymiş gibi bir izlenim uyandırıyorlar ama yapay bir pırıltı bu.
Sayfa 92 - Carpe Diem KitapKitabı okudu
