Gün batarken eğer bir yel eserse mavi dalgalanır, hışırdar, aynen deniz gibi..
Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
Bana aittir...
─────────ೋღ 🌺 ღೋ─────────
Gün batarken / her gün / hayallerim /seninle
Her gün / tutuşurum / anılarda / el ele
Hayallerim / anılarda / kaldı / diz dize
Seninle / el ele / diz dize / göz göze
@delihatunnn0
─────────ೋღ 🌺 ღೋ─────────
"Böyle olmasını istemezdim ama hep olurdu. Dünyanın bütün kızılderilileri yenilir, Spartakus kaybeder, gün batarken sararır, kuşlar döner, Sadri Alışık denilen hergele, her filminde ağlardı. O ağladıkça ben de ağlardım. Nedenimi bilmez ağlardım. Ağladıkça Sadri’ye kıl kapar gıcık olurdum. Üçüncü şahıs olarak kalışına, hep gidici kadınları sevişine, bu gidiciliklerin bir mecburiyet gibi duruşuna, Sadri’nin bu mecburiyetlere, giden kişinin özgürlüğü olarak bakıp, ona ihanet etmemek için kendine ihanet edişine..."
Sayfa 19 - İletişim Yay. - 2014
Akreple kurbağanın öyküsü
Yüzemeyen bir hayvan olduğunun farkında olan akrep, bir gün nehrin öte yanına geçmek zorunda kalır. Ne yapacağını düşünürken kıyıda pinekleyen kurbağayı görür.
Akrebin kendisine yanaştırığını fark eden kurbağa korkudan suya atlayıp uzaklaşmaya başlar. Akrep yalvaran bir ses tonuyla sorar:
“Kurbağa kardeş; karşıya geçmem gerek. Beni sırtında taşır mısın?”
Kurbağa büyüyen gözleriyle cevap verir.
“Daha neler? Beni sokup öldürürsün!”
“Olur mu?” der akrep. “O zaman ben de suya batar, boğulur, ölürüm”.
Kurbağa biraz düşünür ve akrebe hak verir. Kıyıya çıkar, onu sırtına alır ve karşı yakaya doğru yüzmeye başlar. Yolun yarısında ensesinde bir sızı hisseder. Vücudu hızla soğumaktadır. Kolları, ayakları hissizleşir. Beraber dibini boylayacakları suya batarken son nefesinde sorar:
“Hani sokmayacaktın akrep kardeş?”
Akrep mahsun, mahçup, çaresiz cevap verir:
“Ne yaparsın kurbağa kardeş; ben akrebim, huyum bu.”
… belki de erkeğin kadını seçtiği bir cemiyet batarken kadının erkeği seçtiği cemiyet refaha eriyordu.
Sayfa 31Kitabı okudu
Recep Çavuş:
Beni dinleyin çocuklar, dedi. Ben bu dağların nesini severim biliyor musunuz?
Memed, gülümsedi:
Yok dedi.
Recep Çavuş:
Gün batarken ağaçlarını. Gün batarken hani ağaçlara pare pare ışık düşer. İşte onu.
Sayfa 160 - YKYKitabı okudu
Hayat buydu işte. Ragıp’ın göremediği, bilemediği, sezemediği daha binlerce çelişki vardı dünyada..
Sayfa 106 - ÖtükenKitabı okudu
Kalem burulur, birgün.
Son nokta'da kırılır, birgün...
.
Kimse dokunmasın can'sızıma,
Kükreyen acılarıma, ah yazık demesin,
Zifiri zindan buralar sevdiceğim...
Perde insin,
Fahişe gecelerin infazına,
Hem gavurluğuma,hem gün'ahlarıma.!
Kimse dokunmasın gün batarken uyanan gölgelere..
Canım'sızım,
Vefa'sızım...
// Yusef Masadow //
