Bir anıyı bir şehre bağlayan Hat üzerinde Kendine kıvrılmış, kendine kurumuş Yapraklar iyileşmez. Ömür boş yere çıkılan bir yolculuğu anlatır Yanlış bir yere uğramaktır sonbahar Hışırdayan rüzgârdır Yaprak hışırdamaz Uzun bir yol gibidir gözleri insanın Gelip geçen bir şey iyileşmez Bu gece bu hat üzerinde İyileşen zamandır, İnsan iyileşmez. Hadi ömrüm, geriye doğru tara kendini İlerde bir şey yok, gördün Yüzünü rüzgâra dön yeniden İyileşen sen değilsin, zaman. Zayıf belleğim, sakar algılarla Bir ömrü hatırlamak zordur kuşkusuz Ömrüm, hey ömrüm Seni hatırlamak için yolumu uzattım Daha fazla zaman verdim kendime Bu gece, bu orta yaş ovasında Bu hat üzerinde Bana bir tek söz söyle. Birhan Keskin “Kim Bağışlayacak Beni / Ölgün Doğa”
Hadi bana bir şey söyle ..
"Bana artık kaçığın teki olduğumdan, herkesi hasta etmeye hakkım olmadığından başka bir şey söylemiyor. "
Reklam
Kitabı merak edenlere tanıtım Hikayesi
"Ho!" dedi adam, önce şaşkınlıkla, sonra merakla bakarak. Çünkü gördüğü, bir kar fırtınasında yürüyen, biri morarmış dudaklı ve paçavra kürkler içinde titreyen, öbürü çırılçıplak iki adamdı. "Hey, ho!" dedi yine. Uzun, kemikli yapılı, yaylı, sakallı, koyu gözlerinde vahşi bir bakış olan bir adamdı. "Hey siz!" dedi
Yalanlar söyle hadi, büyüle kırık kalbimi...
"Bana yalan söylemeni isterdim aslında... Çünkü insan ancak kaybetmekten çok korktuğu bir şey için yalan söyler"
Yok Gibi Yaşamak
Boğuk bir bakışın oluyor senin Bir girdap derinliğinde kayboluyor gibiyim Yok gibi yaşamak bu kalkıp kurtulmak gibi kalabalıktan Durma bana türkü söyle Anadolu olsun Susuz dudak gibi çatlak olsun Karanfil gibi olsun kara çiçek gibi solgun yüzün Durmadan akıyor kalbim ayaklarına bana karanlık bakma Ağıyorum bir karanlık karayel saçlarına Çekme ülkemden nar yangını gözlerini Beni bu kentten kurtar beni yalnız ko git beni Arıyorum arıyorum o ilk çağ ırmaklarında sedef ellerini Susmam seni ürkütmesin içimde çağlar var bilmelisin Katı bir yalnızlık bu bilmelisin Kaçmam kendimi bulmam ben senden yoksunum iyi bilmelisin. Şu yalnızlık çıkmazında önümde niye sen varsın Niye her şey bir anda kayıyor sen kayıyorsun Kalbim niçin bu kadar yabancı sen niye yoksun Bir sam yüklü geceleri içimden atamıyorum Niye bunları bir anda unutamıyorum Hadi tut elimden gök gibi ölü kadar yalnızım.
VLADIMIR : İnsan ararken bir şeyler işitir. ESTRAGON : Doğru. VLADIMIR : Bu da bulmayı engeller. ESTRAGON : Doğru. VLADIMIR : Düşünmeyi engeller. ESTRAGON : Yine de düşünür insan. VLADIMIR : Hayır, hayır, imkansız. ESTRAGON : Hah, tamam, hadi birbirimizin fikirlerini çürütelim. VLADIMIR : İmkansız. ESTRAGON : Öyle mi? VLADIMIR : Artık
Sayfa 82 - KabalcıKitabı okudu
Reklam
268 öğeden 231 ile 240 arasındakiler gösteriliyor.