İlk olarak söyleleyim ki kitab okumaya deyer bir kitap.
Ama ben hayvanıstanı okumuş olarak bu kitabı pek beyenmedim. Hayvanıstanın anlatımı daha iyiydi sanki, bilemiyorum belki de ben kitabı uzun aralıklar vererek ( üniversite sınavlarına göre) okuduğum için de ola bilir. Ama tekrar edeyim ki okumaya deyer bir kitab , kitabın verdiği mesaj çok açık bi şekilde : Partiye karşı çıkan Winstonun bütün hayatından geçenleri işgencelerini onu nasıl hissizleştirdiklerini anlatıyor ve kitab biterken son cümle bu oluyor ki : onun gözünden iki damla yaş akıyor ve o da artık büyük biraderi seviyordu ( hayatı boyunca insanların ruhuna gücüne inanmış bir gün büyük biraderi mağlubiyete uğradacaqların sanmışdı ama sonda anlayır ki bu mümkün deyil ). Bazı şeyler geri gelmiyordu, içinde bir şeyler ölüyor, yanıb kül oluyordu insan bir daha geri dönemiyordu…