şubat - 29.bölüm giriş sahnesi (tayfa)
kenan: okula giderken… ben de okula gitmiştim, 8.4'ten evvel. işte okula giderken, 3. sınıfta öğretmen hayat bilgisi yazılısında yaprağın görevi nedir diye sormuştu.
çimen: sen ne cevap vermiştin?
kenan: dalından düşmemektir demiştim.
hayvan: vay be! yaprağın görevi daldan düşmemektir.
kenan: sıfırı çakmıştı hoca.
zımba: ne biçim
Okumayanlar okuyanlardan daha iyi yaşıyor kesinlikle. Gamsız ,umarsız, yüksüz ..Bilmenin ağırlığı altında ezilmiyorlar baksana hayatları kocaman bir esneme. Kaygıları sadece fiziki durumlara dair . İç dünyalarında endişeye ş,üpheye yer yok. Bu ne demek biliyor musun? İçlerinde hayata dair bir dokunuşa bir içlenişe dahi yer yok .İç yüzü olmayan bir hayat ne tuhaf ve ürpertici değil mi ? Buna kim razı gelir ? Sırf bu yüzden okumanın insana katkıları saymakla bitmez..
Hayat savaş mı ki mücadelelerden ve zaferlerden ibaret olsun.
-Benim hayatım bir savaş. Ben bir savaşı yaşıyorum. Kimisi barışı yaşıyor olabilir sakın ha, yanlış anlama barışı yaşamak hayatı yüceltmez . Böyle barışı yaşayan biri savaşın fitilini ateşleyebilir. Kendi serin bir barışı yaşarken başkalarına ateşli bir savaşı bahşetmiş olabilir.
Amentü
İnsan
eşref-i mahlûkattır derdi babam
bu sözün sözler içinde bir yeri vardı
ama bir eylül günü bilek damarlarımı kestiğim zaman
bu söz asıl anlamını kavradı
geçti çıvgınların, çıbanların, reklamların arasından
geçti tarih denilen tamahkâr tüccarı
kararmış rakamların yarıklarından sızarak
bu söz yüreğime kadar alçaldı
damar kesildi, kandır
Sayfa 177 - TİYOKitabı okudu
BİR ZAMAN YOLCUSU: SELİM PUSAT (RUH ADAM ROMANI)
Ruh Adam, Atsız'ın tarihî romanlarına göre hayli değişiktir; bir tür post modern romandır. Bu sebeple romanı incelerken biz de farklı bir yol izlemeyi tercih ettik.
Selim Pusat'ın ve Romanın Hikâyesi: Selim Pusat adını ilk defa 08 Haziran 1951 tarihinde, Orkun dergisinin 36. sayısında
Böyle olmamalı. Bir hâl çaresine bakmalı.
Hayatın içinde türlü mücadelelerle öyle meşgulüz ki, yaşamayı kaçırıyoruz. Küçük, güzel bir ânı bile kendimize çok mu görüyoruz yoksa bütün bu mecburiyetler, imkânsızlıklar mı sorun, bilmiyoruz. Sıcak Kafa'yı hatırlıyoruz:
"Ne kadar tuhaf! Sanki benim hayatım değil de gece yarısı televizyonda izlerken uyuyakaldığım bir film." Böyle olmamalı. Bir hâl çaresine bakmalı.