Dinler seni hep ikiye böler: Kötü ve ilahi olan. İlâhi olanı kabul ederler ve kötüye karşı çıkarlar. Kötünün yok edilmesi gerekir. Bu yüzden, biri onları gerçekten izlese, şeytanı yok ettiği an Tanrının da yok olduğu sonucuna varır. Ama kimse onları gerçekten izlemez. Kimse onları izleyemez çünkü öğretinin kendisi saçmadır. Bu yüzden herkes ne yapar? Herkes aldatır. İşte bu yüzden bu kadar çok ikiyüzlülük vardır. O iki yüzlülük din tarafından yaratılmıştır. Sana öğrettiklerini yapamazsın, bu yüzden ikiyüzlü olursun. Onların peşinden giderken ölürsün; onları izlemezsen dinsiz olduğunu düşünerek suçlu hissedersin. O zaman ne yapmalı?
Sinsi zihin uzlaşma yoluna gider. Sahte bir bağlılık sergiler, "Seni takip ediyorum," der, ama ne isterse onu yapmaya devam eder. Öfkelenmeyi, cinselliği yaşamayı, açgözlü davranmayı sürdürürsün ama öfkenin, cinselliğin, açgözlülüğün kötü olduğunu söylersin. Günah olduğunu. Bu, ikiyüzlülüktür. Tüm dünya ikiyüzlü olmuştur, hiçbir insan dürüst değildir. Bu bölücü dinler kaybolmadığı sürece, hiçbir insan dürüst olamaz. Bu çelişkili görünür çünkü tüm dinler dürüst olmayı öğretmektedir ama onlar her tür sahtekârlığın temel taşlarıdır. Seni sahtekâr yaparlarlar; sana, yapamayacağın, imkânsız şeyler öğrettikleri için ikiyüzlü olursun.
Sayfa 132 - Omega Yayınları