Bir umut gelmişti şehre sessizce
Başını sokacak bir dam buldu ilk önce
Bir oda bir mutfak
Dayadı döşedi kendince
Ayakları üzerinde durmalıydı
Tükenmeden davranmalıydı
Hazıra dağ mı dayanır
Gövdesinin çapıyla karşılaştırıldığında acınası incelikteki çok sayıda bacak, gözlerinin önünde çaresizlik içersinde, parıltılar saçarak sallanıp durmaktaydı.
‘Ne olmuş bana böyle?’ diye düşündü. Gördüğü düş değildi. Biraz küçük, ama normal, yani içinde insanlar yaşasın diye yapılmış olan odası, ezbere bildiği dört duvarın arasında eskiden
Hüzün vurdu bu gece...
Sus yüreğim kimsecikler duymasın onsuz geçen geceleri, bilmesinler yalanlarla doldurmak istedikleri gönül bahçemi...
Günler kara yazdı
Aydınlık neredeydi ?
Odamın içine giren sokak lambası
Ta kendisiysi hayatımın.
Şiddetle vurdu sokaklar
Parçalandı vücudum
Gogol , Turgenyev , Tolstoy
KaIbini canıma yasIa kadın
Beni gören herkes neden hasta sanır
Birçok insan gördü bu gözIerim
Ama senden güzeIine hiç rastIamadım
Beni satma kadın sana katIanırım
Bana gözyaşı dökme bağIanırım
Seni ben sararım sana ben bakarım
EN ESKI YAZILARIM 1.
Saçmasında vurulduğun mazi namın olur
Denizinde sarıldığın sinsi ahın olur
Fırtınasında savrulduğun serseri zamanın
Toprağında kuruduğun mezarın olur