“Aldanmak… En büyük yıkıntısı iç dünyamızın.
Aldanmak… Ses veren üç telimizden birinin kopması.
Aldanmak o en son, fakat en kesin kabullendiğimiz gerçek.
Sen hiç aldatma ne olur?
Yıkılışım da sevgim kadar büyüktür benim.”
Sayfa 146Kitabı okuyor
İç Ses
Zamanın büyük çoğunluğunda yalnız olmanın sağlıklı olduğunu düşünüyorum. Biriyle beraber olmak, en iyisiyle bile olsa bir süre sonra yorucu ve zihin dağıtıcıdır. Yalnız olmayı seviyorum. Yalnızlıktan daha samimi ve sıcakkanlı bir arkadaş tanımadım.
Aldanmak. . . En büyük yıkıntısı iç dünyamızın.
Aldanmak... Ses veren üç telimizden birinin kopması.
Aldanmak o en son, fakat en kesin kabullendiğimiz gerçek.
Sen hiç aldatma ne olur?
Sayfa 146 - SAHİBİNİ ARAYAN MEKTUPLAR 16
İç ses, diye söylendim.
Gel!
Ahlar ağacından sen de biraz meyve topla.
Sayfa 32
Yapıştırsam da parçalarını hayatımın,
Su sızdırıyordu çatlaklarından.
Karnabahar kızartmıyordu asla
Başrolde kadınlar..
Güçlü bir el silkeledi beni sonra,
Sanırım Tanrı’nın eliydi.
Sayamadım, kaç “ah” döküldü dallarımdan..
Binlerce yeşil gözü olan bir zeytin ağacı gibi,
Çok şey görmüşüm gibi,
Ve çok şey geçmiş gibi başımdan,
Ah...dedim sonra
Ah!
İç ses, diye söylendim.
Çocukken şöyle dua ederdim Tanrı’ya;
-Tanrım bana hiç erimeyen,
Kırmızı bir bonbon şekeri yolla-
…..
Ve şimdi şöyle dua ediyorum Tanrı’ya:
-Olanlar oldu Tanrım,
Bütün bu olanların ağırlığından beni kolla! -
İnsanlarda hiç susmayan bir iç ses olurmuş. Her şeyi konuşurmuş bu ses. En çok da işlediği günahları, pişmanlıkları.
Sayfa 30
Sessizlik dilsiz şarkısını söylüyordu..
Düşü anlatan ses, o en uzak ormandan mı geliyordu, bütün toprakların ve dağların sınırından? Çünkü insanın gözlerinin önünden gölgeler geçer durmaksızın ve bir de duvarlar, gözlerinin arkasından da ... ruhun en iç duvarlarından gelen ses, görünmez olur ve söyledikleri artık hakikattir.
Sayfa 337 - İthaki YayınlarıKitabı okudu
Bir ilaç içsem bari diye düşündüm,
Biraz kolonya sürünsem,
Ferahlasam, pencereyi açsam.
Şöyle bir şey yazdım sonra:
Yağmur, çamurlu bir elbise dikiyor şehre
Sıkılıyoruz hepimiz bu çamurlu giysinin içinde.
Berbattı,
Bir şiire böyle başlanmazdı.