Her şeyin başlangıcı o... Sonra içimdeki bu melun şeytan...Her şeyi imkansızlığı nispetinde cazip gösteren, beni olmayacak şeylerin hasretiyle kavuran bu korkunç his...
İçimdeki bu melun şeytan...Her şeyi imkansızlığı nispetinde bana cazip gösteren, beni olmayacak şeylerin hasretiyle kavuran bu korkunç his... Ben ki bütün ömrümde hiçbir maddi arzu duymamayı kendime gurur vesilesi yapmak isterdim.
"Çok fazla yemek yiyordum çünkü içimdeki boşluğu doldurmaya çalışıyordum.
Çünkü bana sahte bir mutluluk hissi veriyordu. Her ne kadar bu his sonrasında utanca dönüşse de."
Hiçbir günahkâr, hiçbir mü'min böylesine ağlayamamıştır gibi bir his var içimde. Yan yana, Allah'a, bize acısın, iyi günler versin, kaybettiğimiz sevinç, mutluluk, çocukluk hislerimizi geri versin diye dua ettim. Ağlanacak ne kadar şey varsa hepsine birden ağladım. Seni ne kadar aradığımı, özlediğimi, etrafımda nasıl bir boşluk olduğunu bir kere daha anlayıp ağladım. İçimdeki mutluluk, yücelik hislerini kaybettim yeniden. Daimi bir nefret, kin var içimde. Allah'tan utanıyorum.