Şayet ağzından bir sözcük olsa çıksa, bana doğru bir adım atsa, beni anlamayı denese, o an ona tüm kalbimi verirdim. Ama... size söyledim ya, bu garip tavırlı adam bana ve içimdeki kadına göz ucuyla bile bakmıyordu… Ben ona teslim olmaya öyle hazırdım, onun aşkıyla öyle yanı tutuşuyordum ki bunu ilk olarak kendimle baş başa kaldığımda anladım, onun aydınlık, deyim yerindeyse melek gibi yüzünü heyecana boğan o tutkuyu, içimin karank dehlizine düşüp terk edilmiş bir kalbin boşluğunda fırtına yaratınca anladım.
Sayfa 56
Artık ne arzum kaldı, ne de kinim. İçimdeki insanı yitirdim. Kaybolsun diye de bir yere bırakıverdim. Hayatta insan ya melek olmalı, ya doğru dürüst insan, ya da hayvan. Ben onlardan hiçbiri olmadım. Hayatım ebediyen kayboldu..
Artık ne arzum kaldı ne de kinim. İçimdeki insanı yitirdim. Kaybolsun diye de bir yere bırakıverdim. Hayatta insan ya melek olmalı, ya doğru dürüst insan, ya da hayvan. Ben onlardan hiçbiri olmadım.
Sayfa 23Kitabı okudu
Ah düşen melek,
içimdeki dost
kulsal bir şey fısılda
beni kıstırmadan
mezarın içine.
Sayfa 29 - Düşen MeleklerKitabı okudu
Ah düşen melek,
içimdeki dost
kutsal bir şey fısılda
beni kıstırmadan
mezarın içine.
Hastaydım,asla normal bir insan olamayacaktım.Olmak da istemiyordum zaten.Ama üç hafta sonra ablam çıktığında içimdeki şeytanı nasıl gizleyecektim?
Zekam bir lanetti.
O lanetin içine her gün canlı canlı gömülüyordum.
Sayfa 151Kitabı okudu
Zamanı geri alınabilir bir şey olmadığını biliyorum ama içimdeki özlem ve değişim arzusu beni buraya getirdi .Hayatımın yaprakları dökülüyor gibi ,zamanla ayrılan herkesin ardında, yeni bir başlangıç yapma düşüncesi doğuyor içime .Yola çıkma kararı aldım ve bu yeni başlangıçlarla dolu yolculuk beni nereye götürecek bilemiyorum
Sayfa 28Kitabı okudu
Biliyordum. Yıllar önce melek sığınağında beni içimdeki Cehennem'den çıkaran o olmuştu. İçimi dökmemi sağlamıştı ve sanırım bunu o zamana kadar başarabilen tek kişi oydu. Babamın yanında bile ben hiçbir zaman içimdekileri dışarı dökememiş, bir nevi kendimi gizlemiştim çünkü anlatırsam o üzülürdü. Ağlarsam o üzülürdü. Ağlarsam Damien üzülürdü, işte o gün böyle hissetmiştim ama şimdi her şey farklıydı. O benim her şeyi beraber yaşamak istediğim, her şeyi, her şeyimi paylaşmak istediğim tek kişiydi.
Sayfa 383Kitabı okudu
"Akademisyenlerin heyecan aramaları tehlikeli olabilir, neticede her heyecan insana bir bedel ödetiyor, durduk yere düzeninizi bozmanın manası yok, elinizdeki notlarla, kitaplarla idare edin. Sizden daha fazlasını isteyen yoktur muhtemelen. Yetinmem diyorsanız siz bilirsiniz, umarım güçlü bir karakteriniz vardır yoksa bir anda açgözlülüğe, hırsa, tamahkârlığa bulaşırsınız ve farkına bile varamayabilirsiniz. Öyleleri çok çekilmezdir."
Konuşmasının büyüsüne kapılan diğer hayranları da çevresini sarmıştı, şansımı yitirmeyi kabullenemiyordum, o beni ittikçe içimdeki arzu büyüyordu.
"Gözümü açtınız, belki de bugüne kadar benim düzen sandığım şey ruh karartıcı sıradanlıktan ibarettir. Kendimi başka bir yerde aramam gerektiğini hatırlattınız."raporları gibi değil, yasak bir aşkın, imkânsız bir sevginin ateşiyle kavrulurken kaleme aldığınız aşk mektupları gibi kâğıda dökün. Yazdıklarınızı okuyan biri, bu satırların sahibinin ihtirasına aynı anda korku ve hayranlıkla bakakalsın; korkanlar sizinle çalışmayı reddedecektir ama hayranlık duyanlarla birlikte en sarp yolları aşabilirsiniz. Her şeye rağmen başarılı olamayabilir- siniz. Düşüşleriniz ve kayboluşlarınız da tıpkı zaferleriniz gibi estetik, görkemli, ihtişamlı olacak. O uçuruma kendinizi sevgiyle bırakmayı öğreneceksiniz. Özellikle genç kadınlar bu yolculukta çok örselenecekler. Yılmasınlar. Şeytan yahut melek yafta- sına aldırmayın, bazen ikisi de aynı şeydir. Her an kendini yok etmekle yeniden var etmek arasında bir kaosun ortasında olduğunuzu unutmayın. Hakikati doğuran bu kaostur. Yaşasın Anna Karenina, Emma Bovary ve Bihter Ziyagil!"
Sayfa 42 - Doğan kitap
“Artık ne arzum kaldı ne de kinim. İçimdeki insanı yitirdim. Kaybolsun diye de bir yere bırakıverdim. Hayatta insan ya melek olmalı, ya doğru dürüst insan, ya da hayvan. Ben onlardan hiçbiri olmadım. Hayatım ebediyen kayboldu. Ben bencil, acemi ve zavallı olarak dünyaya gelmiştim. Şimdi artık geri dönüp, başka bir yolu seçmem imkânsız. Bundan böyle bu anlamsız gölgelerin peşinden gidemem. Yaşamla yaka paça olamam, güreş tutamam. Sizler, gerçekte yaşadığınızı zannediyorsunuz. Elinizde hangi sağlam kanıt ve mantık var? Ben artık ne bağışlamak, ne bağışlanmak, ne sola ne de sağa gitmek istiyorum. Gözlerimi geleceğe kapayıp, geçmişi unutmak istiyorum.”
Sayfa 23 - YKY 12. BaskıKitabı okudu