İçimizde bir şeytan var mı? Yoksa, "İçimizde bir şeytan var!" iddiası şeytanı bile çileden çıkarıp "İftiracı!" dedirtecek kaçamak bir savunma mı? Tembellik, iradesizlik, sınır bilmeme, acizlik ve dahası... (s. 250) Bunlar birer şeytan mı? Yoksa 'daha önceden sabıkalı' ve 'düşman' bir varlığa, "Senin sabıkan kabarık. Müebbet ceza almışsın. Benimkileri de yüklen, ne olur sanki?!" diyerek üzerimizden atmak istediğimiz öz kusurlarımız mı? Bir kelimenin baş kısmına "öz" kelimesini koyduğumuzda o şey ne kadar öz oluyorsa, belki de "içimizdeki şeytan" kuruntusu da o kadar özdür!