Nietzsche Ağlattığında
Nietzsche Ağladığında'yı okuduğunuzda kafanızın içindeki odalarda dolaşıyor bulursunuz kendinizi, her bir sayfada, kiminde parmak uçları ile yürürken kiminde gürültü çıkara çıkara. Kiminin kapısını her sayfayı çevirdiğinizde usulca kapatır hatta kilitlersiniz, anahtarı avuçlarınızı kanatır, kimini de ardına kadar açık bırakırsınız. Arzularımız, korkularımız, inançlarımız, geçmişimiz ve geleceğimizin hayaletleri arasında acı çekmenin tadını bulmaya çalışırız. Ben deriz ve bu Ben'in gücü harekete geçirir bizi. Özgürlük ve tutsaklık iki elimizi zıt yönlere çeken güçtür, güce yenilmek istiyor muyuz? Kabullenmeden kabul ettirmeye çalışmak gibi bir motivasyona sahipken ağlaya ağlaya kabul etmenin özgürlük olduğunu öğreniriz. İşte kitabın sarsan mesajı. Acı çekmekten korkma ve hatta onları sev, üzerlerine üzerlerine git, gözyaşlarını özgür bırak. Anlam yüklediğimiz her isteğin ya da anlamlandırmaya çalıştığımız her düşüncenin bir bedeli vardır: İnsanlar, ihanet eden, sizi aptal yerine koyan, koyduğunu sanan ve sadık kalan, bizim dışımızda izleyicisi olduğumuz kendi dünyasının baş rolünü yaşayan insanlar... Anı yaşa, kabullen, geçmişten kurtul! İyileşmek, kabullenmekle başlar sevgili okur, bunu nasıl başaracağımızı öğrenmek istiyorsanız haydi siz de kitabın elinden tütün. İyi okumalar... 
Friedrich Nietzsche
