Şair Masası'nda Olma Üzerine
Kolektif kitap çalışmalarıma beşinci olarak eklenen 'Şair Masası' kitabı oldu! Lise hayatımda başlayan mensur tarz tarzda şiir yazma alışkanlığımın kitaba dönüşmesi ayrı bir anlam benim için. Kapaktaki Ran detayı ise; kalbime dokunup, gözüme ışık tutuyor adeta.. Kollektif kitabın içerisinde bana ait "Asonaslı Çatlaklar" ve "Derinlik Sarhoşluğu" adlı iki adet mensur şiir bulunmakta. Keyifli okumalar dilerim 
Melek Zehra Balcı 
Şair Masası
«Ah o iki muhteşem konu, bizi doğuran şiirler: yol ve savaş şiirleri. İlyada ve Odysseia. Her şey böyle bölünebilir belki de, llyada takımında olanlar ve Odysseia takımında olanlar. İlyada'nın ismi bir şehirden geliyor, Odysseia'nınkiyse bir karakterden. Bir şehir kartpostalı gibi yatay şiir, bütün bir bedenin portresi gibi dikey şiir. Ben Odysseia'yı daha çok seviyorum.»
Sayfa 122
sen benim şiirlerimi okudukça ağlıyacaksın
seni hiç görmeseydim seni keşke hiç görmeseydim
şu benim iki gözüm aksalardı kıpkızıl kör olsaydım
sacre-coeur'de armonik çalsaydım dilenseydim
seni hiç görmeseydim ismini hiç duymasaydım
belki kendime göre rezilce saadetlerim olurdu
Anlar birbirini izler: Bir kapsamları olduğu yanılsamasına, ya da bir anlamları olduğu hayaline kapılmak için hiçbir sebep yoktur; cereyan ederler: seyirleri bizim seyrimiz değildir; sersem bir algıya hapsolmuş bir şekilde akışını seyre dalarız onların. Zaman boşluğunun önünde yürek boşluğu: Karşı karşıya, birbirlerine yokluklarını yansıtan iki ayna, aynı hiçlik görüntüsü... Hayalperest bir budalalığın etkisi altındaymış gibi, her şey aynı seviyeye gelir: Artık doruklar da yoktur, uçurumlar da... Yalanlardaki şiir, bir muammanın dürtüsü artık nerede keşfedilir?
Sayfa 18Kitabı okuyor
Tenha Atlas
Sessizlik. Sessizlik. Sessizlik.
Tanrının insan olduğu saatler
Yaprakların dua ettiği saatler
Rüyaların dünyaya değdiği saatler
Ayrılığın kirpiklere geldiği saatler
Arzunun vazgeçişle tutuştuğu saatler
Yatakların yıldızlara serildiği saatler
Sokakların odalarda göllendiği saatler
Taşların uykulara boyandığı saatler…
İçimde hazla kederin ebruli karıncası
Ormanlardan masal almış bir uzun yol
Kuyuların dünya hevesi gövdemde
Alnımda karakalem bir gelecek resmi
Ağzım kanatları kesik şarkılar
İki bulanık zamandan bir tenha atlas
Gözyaşı mumlarından bir otel odası
Kumların çiçek açtığı deniz bahçeleri…
Seni sevdim. Seni sevdim. Seni sevdim.
Sayfa 9Kitabı okudu
O günlerde bir rüya görmüştüm. Çok tuhaf, etkisinden bir süre kurtulamadığım bir rüyaydı bu. İlk buluşmamızda alakası dolayısıyla onu size de anlatmıştım. Yine aynı güzergâhta yürüyorduk. Rüyam şöyleydi. Sizinle çocukluğumun geçtiği doğa ortamındaydık. Bir yerde oturmuş dinleniyorduk. Siz iki elinizi kenetlemiş yastık gibi başınızın arkasına koymuştunuz. Yeni yazdığınız bir şiiri okuyordunuz. Ben de dinliyordum. Fakat tuhaf olan şuydu. Şiirin sözleri yoktu. Okuduğunuz şiir bir ritimden ibaretti (hayır melodi değildi). Ancak, ben sadece bir ritimden ibaret olan o şiiri algılıyor ve bir şiir zevkini eksiksiz olarak yaşıyordum. O gün bunu size anlattığımda verdiğiniz tepki de ilgi çekici olmuştu benim için. Yine neşeli olduğunuz zaman kullandığınız o takılma sözünüzle, beyefendilerinizden biriyle başlayarak; “Beyefendi eğer kâğıda geçirebiliyorsanız rüyanızdaki şiiri getirin altına imzamı atayım” demiştiniz.
"Girip çıkanların eksik olmadığı yazı odasında, bir köşedeki kendi masasının başına oturmuş yapılan konuşmalardan da geri kalmadan, arada daktilosuna takılı kâğıda dönüyor, oraya bir şeyler yazıyordu. Bir ara ne yazıyor diye önündeki kâğıda baktım: O ayki sayıya koyacağı şiiri, yarı yarıya yazılmış halde, şairin kendine tekrar dönmesini ve bir iki dize daha ilave etmesini bekliyordu. Bu şartlarda nasıl şiir yazabiliyorsunuz ağabey, diye sordum, hayretle. Biz ilhamı ele geçirdik beyefendi, istediğimiz zaman emrimize giriyor, dedi."
İki yalnızlıktan kocaman bir kalabalık doğardı.
